The author takes a critical stance against director Romeo Castellucci’s powerful self-narrative. Her skepticism toward Castellucci’s trademark poetic reveals the materialist dimension of his theatre, in light of which such notions as relationality, indiscernibility, simple observation, and giving ground to an animal were revitalized and led to an open, unhampered directorial discourse, in a “thinking-out-loud” style of analysis. The article joins post-anthropocentric thought inspired by Donna Haraway, Jacques Derrida’s gentleness toward animals, and Deleuze’s take on the work of art in all of its relational complexity.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00