Privileged mobility and un-mediated choice? The case of young people living in transnational long-distance relationships

The imperative to be mobile in today’s western societies can be interpreted as the individual’s need for mobility to accomplish individual plans and projects (Kesselring 2005).In postmodern times of emphasized fl uidifi cation, individualism and cosmopolitanism, mobility becomes self-evident and naturalized, yet socially desirable and anticipated. Therefore it is valuable to use ethnography to look at individual experiences. They are young, educated, and mobile, pursuing their dreams and goals while living in big cities: Poles and other (not only) European citizens who maintain transnational long-distance relationships create perfectly suitable representatives of the category of ‘privileged mobility’. This article is based on ethnographic fieldwork. I conducted in 2016–2018, and it employs an auto-ethnographic perspective in order to examine the notion of privilege (Amit 2007), with its borders and limitations, through the analytical lens of mobility. The article puts forward the perspective of my research participants and thus provides a detailed portrait of the researched group, in order to show how mobility is rooted in their everyday lives and how privileged they really are.I argue that mobility, defi ned as one of the most stratifying factors (Bourdieu 1984), can be applied as a mirror that refl ects position in the social strata. In this specifi c ethnographic context, spatial mobility can be seen as a useful tool, which exposes social and individual dimensions of being privileged while living in transnational long-distance relationships.

W postmodernistycznych czasach, w których podkreśla się zjawiska, takie jak fl uidyzacja, indywidualizm i kosmopolityzm, mobilność staje się oczywista i naturalizowana, a jednocześnie społecznie pożądana i wymagana. Dlatego też, wykorzystując etnografi ę, warto przyjrzeć się indywidualnym doświadczeniom jednostki. Uczestnicy badań autorki to ludzie młodzi, wykształceni i mobilni, którzy realizują swoje marzenia i cele, mieszkając w dużych miastach. Są to Polacy, ludzie z Europy i poza jej granic, którzy utrzymują transnarodowe, intymne relacje na odległość. Ich kapitał społeczny i kulturowy oraz kulturowe kompetencje sprawiają, że można ich określić mianem grupy społecznie uprzywilejowanej. Antropologia migracji rozpoznałaby ich jako tych, którzy podróżują z wyboru, są więc reprezentantami migracji uprzywilejowanej, nie przymusowej. Na podstawie badań etnografi czne, przeprowadzone przez autorkę w latach 2016–2018, artykuł ten wykorzystuje perspektywę rozmówców oraz autoetnografi czną, by spojrzeć na pojęcie przywileju (Amit 2007) i jego ograniczeń przez pryzmat mobilności. By pokazać, w jaki sposób mobilność zakorzeniona jest w codziennym życiu uczestników badań oraz to w jaki sposób są oni uprzywilejowani, niniejszy artykuł prezentuje szczegółowy portret grupy badanej. Autorka stawia tezę, iż mobilność zdefi niowana jako jeden z najbardziej stratyfi kujących czynników (Bourdieu 1984), może być stosowana jako lustro odzwierciedlające pozycje w warstwach społecznych. W tym szczególnym kontekście etnografi cznym mobilność przestrzenną można postrzegać jako użyteczne narzędzie, które ujawnia społeczne i indywidualne wymiary uprzywilejowania osób, które żyją transnarodowych relacjach na odległość.