European Deposit Insurance Scheme(s) – Consequences for the EU’s Financial Stability

The aim of this paper is to evaluate the potential consequences that the shortcomings in harmonising the national deposit guarantee schemes may have on the financial stability of the European Union. The relevance of this subject is underlined both by the European Commission’s intention to revive the European Deposit Insurance Scheme project in 2021 and the recent signals from Germany that they are willing to support the initiative. The paper presents a review of the discussions on establishing a European Deposit Insurance Scheme, the reasons for the project’s failure and the consensus solution that took the form of the Deposit Guarantee Scheme Directive (DGSD). The limited scope of deposit guarantee scheme harmonisation under this directive is discussed in the context of the related EBA opinions pointing to different areas of potential improvements. Differences in national implementation are also reviewed in terms of their potential impact on financial stability. Apart from a careful literature review, statistical analysis of the available financial information characterizing the largest national deposit schemes of the euro is performed to quantify their progress towards the target level of the available financial means. The results prove that most national schemes are still far from reaching the 0.8% target level of readily available funds and that potentially desirable amendments to the DGSD may drag them even further away from reaching that target by 2024. The author concludes that from the perspective of financial stability, the EU should focus on establishing a single scheme at an international level that would complete the project of establishing a banking union. The results contribute to the ongoing discussion on the need to further integrate the national deposit guarantee schemes inside the EU.

Celem artykułu jest ocena potencjalnego wpływu braku harmonizacji krajowych systemów gwarantowania depozytów na stabilność finansową Unii Europejskiej. Zaprezentowany został przebieg dyskusji na temat ustanowienia Jednolitego Mechanizmu Gwarantowania Depozytów, przyczyny porażki tego projektu oraz rozwiązania zastępczego jakim była harmonizacja krajowych depozytów w ramach Dyrektywy w sprawie systemów gwarantowania depozytów. Ograniczony stopień harmonizacji osiągalny w ramach Dyrektywy w sprawie systemów gwarantowania depozytów jest dyskutowany w kontekście opinii przedstawionych przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego, które wskazują na potencjalne obszary wymagające usprawnień. Różnice w krajowej transpozycji dyrektywy zostały przeanalizowane pod kątem potencjalnych konsekwencji dla stabilności finansowej zwłaszcza sektora bankowego. Poza szczegółowym przeglądem literatury traktującej o stabilności finansowej i systemach gwarantowania depozytów, prześledzone zostały również dane finansowe charakteryzujące największe krajowe systemy gwarantowania depozytów w strefie euro, zwłaszcza w kontekście osiągania docelowego poziomu dostępnych środków finansowych. Wyniki analizy wskazują, iż większość krajowych systemów jest wciąż daleko od celu zgromadzenia 0,8% gwarantowanych środków w postaci dostępnych środków finansowych. Wskazują również, że niektóre z potencjalnie pożądanych z perspektywy stabilności finansowej zmian w zapisach dyrektywy mogą jeszcze bardziej oddalić krajowe systemy od osiągnięcia tego celu w 2024 roku. Autorka wskazuje, że z perspektywy stabilności finansowej Unia Europejska powinna skupić się na ustanowieniu Jednolitego Systemu Gwarantowania Depozytów, który stanowiłby uzupełnienie projektu ustanawiania unii bankowej. Wyniki dostarczają cennych informacji dla toczącej się obecnie dyskusji na temat konieczności dalszej integracji krajowych systemów gwarantowania depozytów w Unii Europejskiej.