Bibliotekarstwo i informacja naukowa – pomiędzy unicestwieniem a profesjonalizacją

W artykule została podjęta próba oceny, co stało się w ostatnich latach w Polsce z zawodem bibliotekarza. Wykorzystywany do coraz nowych zadań i pojawiający się w coraz to nowych konfiguracjach, nie miał jednak szczęścia do ogólnych procesów społecznych: marnował się w nieudolnym polskim procesie legislacyjnym, uchodził uwadze elit, a jego powstający kanon wiedzy został wchłonięty i zdominowany przez naukę instytucjonalną, z czego nie wynikł ani rezonans społeczny, ani zastosowania praktyczne, ani spójność pojęć i praktyk. Funkcjonuje dobrze na pozornie niszowych, a w rzeczywistości rozległych polach na styku kultury wysokiej i niskiej oraz w obsłudze nauki i procesu badawczego. Zaproponowano kilka ogólnych pojęć, mających wskazywać na jego integralność i perspektywy.

The article attempts to assess what has happened in Poland in recent years with the profession of a librarian. The profession was used for ever new tasks and appeared in various new configurations, but it had no luck with general social processes: it was wasted in the inept Polish legislative process, escaped the attention of the elite, and its emerging canon of knowledge was absorbed and dominated by institutional science, of which neither social resonance, nor practical applications, nor consistency of concepts and practices emerged. In fact, it functions at the meeting point of high and low culture, and in servicing science and the research process. Several general concepts have been proposed to indicate its integrity and perspective.