Syn jako rozdarta zasłona. Misteria Jezusa w ujęciu J. Ratzingera–Benedykta XVI

Kwestią objawienia prawdy o Bogu przez Wcielonego Syna zajmowało się w dziejach chrześcijaństwa wielu teologów. Ale prezentowane tu tezy J.Ratzingera/Benedykta XVI – Ojciec widziany dzięki "rozdarciu zasłony" Syna - interpretowane w aspekcie wyzwań teologiczno-kulturowych najnowszych, są oryginalne i wyjątkowe na tle teologii systematycznej ostatnich stu lat. Poznanie teologiczne jest tu metodologicznie ściśle wiązane z naśladowaniem Jezusa. Akcentuje nierozerwalną i wzajemną zależność naukowej teologii z chrześcijańską praxis, chrystologicznej hermeneutyki z egzystencjalną postawą wiary. Intelektualne i duchowe zrozumienie tajemnicy Jezusa zależy od zażyłości z Nim i na tej drodze rośnie: tylko Syn może pokazać Ojca, ponieważ Go zna w sposób, który definiuje Jego egzystencję jako Syna. Wewnątrztrynitarna rozmowa z Ojcem – modlitwa Syna, Jego synostwo-posłuszeństwo znajduje w historii swój cielesny wyraz, a człowieczeństwo Jezusa, którego kulminacją staje się krzyż, pozostaje Jego modlitwą. Ziemskie życie i Pascha Jezusa wprowadza w ludzkie, niejasne pojęcie Boga doświadczenie miłującego Ojca, czyniąc tym samym bieg dziejów definitywnie sensownym i spełnionym, a wiarę zasadną.