„Jak u Pana Boga za piecem”. O dzienniku z Iranu Danuty Ireny Bieńkowskiej

W artykule podjęto próbę analizy wspomnień Danuty Ireny Bieńkowskiej, które jako nastolatka napisała w Iranie (od października 1942 r. do połowy stycznia 1944 r.), gdzie przebywała z matką w obozach dla deportowanych z Rosji. Jej wspomnienia, tworząc ogólny obraz warunków i atmosfery w obozach w Teheranie i Ahwaz, akcentują ważne dla pisarki kwestie - zaangażowanie w naukę, harcerstwo, życie „społeczne i emocjonalne”. Juwenalia Bieńkowskiej, mające znaczenie dokumentu historycznego, w istotny sposób uzupełniają obraz tego mniej znanego poety emigracyjnego.

The paper attempts to describe the memoir of Danuta Irena Bieńkowska, which she wrote as a teenager in Iran (from October 1942 to the middle of January 1944), where she stayed with her mother in camps for the deported from Russia. Herwritings, by creating a general image of conditions and atmosphere in the camps in Teheran and Ahwaz, emphasise issues important to the writer – involvement in science, scouting, “social and emotional” life. Bieńkowksa’s juvenilia, having the importance of a historical document, complement significantly the image of this lesser-known emigrant poet.