Promocja i intensyfikacja komunikacji interpersonalnej bezpośredniej rodzic – dziecko, nauczyciel – uczeń w świecie technokracji i osaczania kapitałem materialnym

Reizacja człowieka (łac. res – rzecz), szczególnie dziecka, czyli osaczanie na ogromną skalę światem materialnym, w tym szczególnie gadżetami medialnymi, to aktualnie jeden z największych problemów psychologicznych i pedagogicznych i zarazem jedno z największych wyzwań. Świat rzeczy to także piękny świat, dziś także świat multimediów, które bardzo pomagają w codziennym życiu, szczególnie w kontekście pandemii, ale równocześnie wszystko to wymaga wielkiej mądrości, aby nie zniszczyć świata bezcennych relacji międzyludzkich, interpersonalnych – międzyosobowych, bezpośrednich, face to face, bliskości, które są szczególnie ważne i bezcenne dla prawidłowego rozwoju dziecka i każdego człowieka, zawsze i wszędzie.Celem niniejszych badań jest zwrócenie uwagi na powyższy problem i szczególna mobilizacja do promowania i wzmacniania super ważnych i bezwzględnie koniecznych relacji interpersonalnych bezpośrednich, których zauważa się poważny deficyt. W tej kwestii wydaje się, że iż badania są ciągle konieczne. Wielu nauczycieli z moich osobistych rozmów i wywiadów potwierdza potężny deficyt wiedzy o komunikacji interpersonalnej wśród rodziców a także trudność z jej asymilacją w życiu codziennym, z powodu między innymi tempa życia i przeniesienia komunikacji w komunikację zapośredniczoną medialnie. Promowanie i permanentny trening komunikacji interpersonalnej od najmłodszych lat przez rodziców i nauczycieli z dziećmi i uczniami, a także między sobą to nadzieja na uratowanie esencji człowieczeństwa i społeczeństwa.

The realization of a human (Latin res - a thing), especially of a child, that is encircling the material world on a large scale, especially media gadgets, is currently one of the greatest psychological and pedagogical problems and one of the greatest challenges.The world of things is also a beautiful world, today also the world of multimedia, which help a lot in everyday life, especially in the context of a pandemic, but at the same time, all this requires great wisdom not to destroy the world of priceless interpersonal relationships - interpersonal, direct, face to face, closeness that are especially important and invaluable for the proper development of a child and every human being, always and everywhere.The aim of this research is to draw attention to the above problem and to mobilize in particular to promote and strengthen super-important and absolutely necessary direct interpersonal relations, in which there is a serious deficit. In this regard, it seems that research is still necessary. Many teachers from my personal conversations and interviews confirm a huge deficit of knowledge about interpersonal communication among parents as well as the difficulty of assimilating it in everyday life, due to, among other things, the pace of life and the transfer of communication into media-mediated communication. The promotion and permanent training of interpersonal communication from an early age by parents and teachers with children and students, as well as with each other, is a hope for saving the essence of humanity and society.