Wykorzenienie i obawa

Artykuł niniejszy zajmuje się wykorzenieniem jako możliwym źródłem obaw u pierwszego pokolenia imigrantów. Aczkolwiek analiza ograniczona jest do grupy, którą najlepiej znam, do polskich emigrantów przybyłych do USA po II wojnie światowej. Mam jednak nadzieję, że analiza ta uczuli pracowników służby społecznej, zajmujących się zdrowiem psychicznym, na postawy, obawy, priorytety i wartości, które są nie tylko kulturowymi cechami charakterystycznymi dla danej grupy narodowej, z której jakaś osoba pochodzi, lecz także wyłaniają się jako funkcja konfrontacji z nową kulturą i dążeniem do przystosowania się do tej nowej kultury. Takie cechy kulturowe — zmodyfikowane, osłabione lub zaostrzone przez szok przesiedlenia w inne środowisko, oderwania od kraju pochodzenia i wpływ nowego środowiska — stały się specyficzne dla tej grupy imigrantów. Skupię uwagę nie na dających się zauważyć cechach charakterystycznych etniczności, lecz na trudnych do uchwycenia czynnikach w procesie przystosowania, które mogą rozwinąć się w problemy emocjonalne, i jeśli będą nierozwiązane, mogą zagrażać zdrowiu psychicznemu osoby.