Komunikacja osoby dorosłej z dzieckiem rozpoczynającym edukację - o wzajemności w rozmowie

Autorka akcentuje poszukiwanie tego, co stanowi element wspólny tak bardzo zindywidualizowanej relacji, jaką jest rozmowa. Do realizacji tak postawionego problemu przygotowano dobrze dopasowane narzędzia. Po pierwsze, jest nim starannie dobrana publikacja nie zawierająca tekstu, natomiast obejmujące bardzo bogate, wielowątkowe ilustracji, z których jedna stanowiła ośrodek tematyczny rozmów. Ponadto, narzędziem stabilizującym przebieg rozmów był, w sposób stały użytkowany przez dorosłego, zestaw pytań inicjujących. Pozwalało to na uzyskanie zbioru rozmów, które mogły być w podobny sposób analizowane. Pytania pełniły funkcję czynnika rozwijającego rozmowę, zatem miały zróżnicowany charakter. W tym zestawie były takie, które skupiały wspólną uwagę rozmówców oraz takie, które pozwalały na indywidualne przekształcanie toku rozmowy. Ta stabilizacja przebiegu rozmów umożliwiła wyraziste wyodrębnienie zarówno cech indywidualnych każdej z rozmów, jak i wyróżnienie istotnych cech wspólnych, co było podstawową treścią poszukiwań autorki i co zostało wyrażone w sformułowanym przez nią problemie.