Znaczenie audiowizualności w kulturze masowej na przykładzie spektaklu teatralnego w reżyserii Radosława Rychcika pt. Dziady

Praca skupia się przede wszystkim na analizie zmiany, jaka zachodzi w kulturze masowej, odkąd jej dystrybucja została zdominowana przez masowe środki rejestrujące. Do tej pory interakcje społeczne oparte były głównie na kontakcie bezpośrednim, jednak wraz z pojawieniem się zjawiska audiowizualności relacje międzyludzkie i rodzaj komunikacji diametralnie się zmieniły. Rozwój mass mediów i ich upowszechnienie sprawiło, iż kultura zaczyna być postrzegana jako produkt zaspokajający nasze potrzeby i sprawiający przyjemność. W pracy pojawia się stwierdzenie, że mimo wszystko nie da się uciec od kultury masowej, która stała się już w zasadzie kulturą obecnie panującą, w której każdy z odbiorców jest zanurzony. Także każdy wytwór owej kultury jest produktem kultury popularnej i dawniej obowiązujący podział na kulturę niższą oraz wyższą generalnie przestał funkcjonować. W nowo obowiązującej rzeczywistości kultury masowej pojawia się pytanie o miejsce teatru jako sztuki opartej na bezpośrednim kontakcie aktora z publicznością i zawartej między nimi umowy społecznej, obowiązującej na czas przedstawienia. Jednak analiza przedstawienia pt. Dziady pokazuje, że sztuka teatralna doskonale odnajduje się w popkulturowej rzeczywistości, wykorzystując do tego audiowizualność.

The work focuses mostly on the analysis of change in mass culture, since its distribution has been dominated by mass media. Until now, social interaction was based primarily on direct contact, but with the appearance of audiovisuality, interpersonal relationships and the type of communication changed radically. The development of mass media and their dissemination has made culture to be perceived as a product that satisfies our needs and gives us pleasure. There is a statement that, after all, there is no escape from mass culture, which has become essentially a prevailing culture in which every consumer is immersed. Also, every product of this culture is a product of popular culture, and the former division of culture into a lower and higher culture, basically ceased to function. In the new reality of mass culture, the question arises about the place of theater, as the art of direct contact between the actor and the public and the social contract between them, valid for the time of presentation. However, the play “Dziady” shows that theatrical art perfectly finds itself in the pop culture, using audiovisuality.