Assessment of female joggers and non-joggers forefoot loading pattern during push-off phase

Introduction: The distinctive modes of human locomotion are walking and its faster form running. The basic feature of gait cycle, the successive phases of swing and stance, is common for walking and running, however, they differ in the time proportions of the gait cycle phases and the characteristics of the acting forces. Research suggests, that the motor behavior of the foot can be changed as a result of long-term training of different movement patterns. Hence, it can be assumed that long-term training of running gait can induce adaptive changes in the walking pattern. The research project: Analysis of the impact of recreational jogging on female forefoot loading pattern change.Materials and methods: The research included 96 women aged between 20 and 50 years, including 50 female joggers (the Research Group) and 46 non-joggers (the Control Group). Women who met the study criteria from both groups were assembled randomly from Cracow residents and its surroundings. The research was performed on an EMED-SF force platform. The foot was divided into 10 masks according to Cavanagh, for which three parameters of their time of their loading were assessed. On the basis of these parameters the duration of each subphase of the stance phase was calculated. The magnitude and the area of maximum forces acting during the push-off phase were also found.Results: For the female runners group when compared with the Control Group the following differences were observed: extension of the left forefoot push-off phase, higher maximum forces during the push-off phase for both feet; and a more frequent greater loading of the lateral than the central forefoot for the left feet. Conclusions: Our results seem to indicate the effect of running training on a permanent change in the forefoot loading pattern manifested during free walking. The analysis suggests more dynamic changes in the forefoot loading pattern on the left side.

Wstęp: Charakterystyczne dla człowieka formy lokomocji to chód oraz jego szybsza forma czyli bieg. Podstawowa cecha chodu polegająca na cyklicznie następujących po sobie fazach wymachu i podporu jest wspólna dla chodu i biegu, jednak przebiegają one w innej proporcji czasowej i ze zmienioną wielkością oraz charakterystyką oddziałujących sił. Badania wskazują, że stopy mają możliwość zmiany zachowań motorycznych pod wpływem długotrwałego trenowania zróżnicowanych wzorców ruchowych stąd przypuszcza się, że długotrwały trening biegowy może wywołać adaptacyjne zmiany w schemacie ruchowym chodu. Projekt badań: Analiza wpływu rekreacyjnego biegania na trwałe zmiany we wzorcu obciążania przodostopia u kobiet. Materiał i metody: Materiał badań stanowiło 96 kobiet w wieku od 20 do 50 roku życia, w tym 50 uprawiających bieganie (Grupa Badana) oraz 46, które biegania nie uprawiają (Grupa Kontrolna). Grupy Badana i Kontrolna zostały zebrane losowo spośród mieszkanek Krakowa i okolic spełniających kryteria badań. Badania przeprowadzono przy użyciu platformy stykowej EMED-SF. Dokonano podziału stopy na tzw. maski Cavanagha, dla których wyznaczono 3 parametry dotyczące czasu ich obciążenia. Na podstawie powyższych parametrów wyliczono czas trwania poszczególnych podfaz fazy podporu. Ustalono również wielkość i obszar oddziaływania siły maksymalnej w fazie odbicia z przodostopia. Wyniki: Dla grupy kobiet uprawiających bieganie w porównaniu z Grupą Kontrolną zaobserwowano: wydłużenie fazy odbicia z przodostopia stopy lewej, dla obu stóp wyższe siły maksymalne działające w fazie odbicia z przodostopia; dla stóp lewych dodatkowo częstsze oddziaływanie sił maksymalnych na zewnętrzną, a rzadsze na centralną część śródstopia. Wnioski: Uzyskane wyniki wydają się wskazywać na wpływ treningu biegowego na trwałe zmiany w sposobie obciążania przodostopia przejawiające się w trakcie swobodnego chodu. Przeprowadzona analiza sugeruje większą dynamikę zmian wzorca obciążenia przodostopia po stronie lewej.