Verification of the correctness in index choice in foot structure evaluation on the basis of research into the feet of women aged 20 to 27

Background: The evaluation of correctness in feet shaping is significant from the point of view of the prevention and correction in foot deformation. Besides the ample works devoted to the diagnostic testing of feet, new research is necessary to standardize these evaluations as well as to determine the manner of foot deformation classification. The purpose of the work is an attempt to verify which of the suggested indexes will be more useful in evaluating the longitudinal arch of the foot, the transverse arch and foot proportion.Material and methods: Cross-sectional studies were performed in 2008-2009 and included 150 randomly selected students. The tested women were aged 20-27. A plantographic method non-marking technique was used to evaluate the feet. The longitudinal arch of the foot was evaluated by Clark’s angle (CL), KY index, Chippaux-Smirak Index (CSI) and the author’s index of depth of the longitudinal arch of the foot (IDLA). To evaluate the transverse arch of the foot the Wejsflog index (WI) and heel angle (γ) were used. Foot proportions were tested by using the following indexes: foot corpulence (FCI) and the length and width index (LWI). Verification of choice relevance of the plantographic indexes in relation to foot evaluation was carried out by factors analysis.Results: The index of depth of the longitudinal arch of the foot (IDLA) achieved the maximum load factor values. The Wejsflog index (WI) achieved slightly higher load factor values than did the heel angle. The length and width index (LWI) achieved slightly higher load factor values than did the foot corpulence index (FCI).Conclusions: In evaluating the longitudinal arch the most accurate is the index of the depth of the longitudinal arch (IDLA). To evaluate the transverse arch the Wejsflog index (WI) is more useful. To evaluate foot proportions the length and width index (LWI) is more useful.

Wstęp: Ocena prawidłowości ukształtowania stóp ma istotne znaczenie z punktu widzenia profilaktyki i korekcji. Pomimo duŜej liczby prac poświęconych diagnostyce stóp konieczne są nowe badania w celu ujednolicenia oceny oraz określenia sposobu klasyfikacji deformacji stóp. Celem pracy jest próba zweryfikowania, które ze wskaźników służących do oceny wysklepienia podłużnego, poprzecznego i proporcji stóp mają największą siłę diagnostyczną, a więc w założeniu są najbardziej trafne. Materiał i metody: Badaniami przekrojowymi w latach 2008-2009 objęto losowo dobraną grupę 150 studentek. Wiek badanych mieścił się w przedziale 20-27 lat. Odbitki stóp wykonano techniką niebrudzącą, przyrządem pomysłu ŚlęŜyńskiego. Z plantogramów uzyskano następujące wskaźniki oceniające wysklepienie podłużne: wskaźnik kątowy Clarke’a (CL), wskaźnik KY, wskaźnik Chippaux-Smirak (CSI), wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp). Wyznaczono wskaźniki wysklepienia poprzecznego: wskaźnik Wwp Wejsfloga, kąt piętowy (γ). Wskaźniki proporcji stopy: wskaźnik tęgości stopy (Ts), wskaźnik długościowo-szerokościowy (Wd-sz). Weryfikacji trafności doboru wskaźników do oceny stóp dokonano metodą analizy czynnikowej. Analizy statystyczne przeprowadzono przy uŜyciu programu Microsoft Excel pakietu Office firmy Microsoft oraz programu STATISTICA 8.0 firmy StatSoft. Wyniki: Wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp) osiągnął najwyższe wartości ładunków w ramach czynnika. Wskaźnik Wwp Wejsfloga osiągnął wyŜsze wartości ładunków czynnikowych niŜ kąt piętowy. Wskaźnik Wd-sz osiągnął wyŜsze wartości ładunków w ramach czynnika niż wskaźnik tęgości stopy (Ts). Wnioski: Do oceny wysklepienia podłużnego stóp najbardziej trafny w zastosowaniu jest wskaźnik głębokości wysklepienia podłużnego stopy (Wgwp). Do oceny wysklepienia poprzecznego najbardziej przydatny jest wskaźnik Wwp Wejsfloga, natomiast w ocenie proporcji stóp najbardziej trafny jest wskaźnik długościowo-szerokościowy (Wd-sz).