Początki Polskiego Domu Emigracyjnego w Nowym Jorku na łamach „Dziennika Chicagoskiego” pod koniec XIX wieku (1891-1897)

Sprawa opieki nad emigracją z ziem polskich w Nowym Jorku była m.in. przedmiotem troski kapłanów polskich pełniących posługę duszpasterską za oceanem, co znalazło swoje odzwierciedlenie na łamach „Dziennika Chicagoskiego”. Zainteresowanie opieką nad rodakami ujawniło się już w styczniu 1886 r., kiedy zawiązało się w Nowym Jorku towarzystwo, które przybrało nazwę „Komitet centralny dobroczynności związku narodowego polskiego”, mając na celu wspieranie emigrantów polskich tak pod względem materialnym, jak i moralnym. Powyższą inicjatywę podjęli kapłani polscy i litewscy zgromadzeni na początku marca 1891 r. z okazji 40-godzinnego nabożeństwa w polskiej parafii w Filadelfii, postanawiając utworzyć Polski Dom Emigracyjny św. Józefa. Początkowo mieścił się on w Brooklynie, a od 1 maja 1892 r. w Nowym Jorku. Utrzymanie domu było nie lada wyzwaniem dla prawie dwumilionowej Polonii (kapłanów, wspólnot parafialnych, organizacji, towarzystw). Opracowanie egzemplifikuje determinację wielu kapłanów w początkowym okresie tworzenia Domu Emigracyjnego, ich zaangażowanie, skalę trudności, aż do przejęcia go przez siostry felicjanki.

Polish immigrants in New York were assisted by the Polish members of the clergy offering their pastoral care in the new homeland. Their work is documented in Dziennik Chicagoski daily. First such assistance started already in January 1886 with the establishment of a charity organisation in New York. It was known as the Central Charity Committee for the Polish National Union and aimed to support Polish immigrants both financially and morally. The initiative was proposed by Polish and Lithuanian priests, who gathered for a 40-hour service in the Polish church in Philadelphia in March 1891 and resolved to establish the St Joseph’s Polish Immigration House. Initially, it was set up in Brooklyn but moved to New York as from 1 May 1892. Maintaining the house for almost two million members of the Polish diaspora (priests, parish communities, organisations, societies) was a real challenge. The article shows the determination of many priests at the early stage of organisation of the immigration house, as well as describing their commitment, the range of obstacles, and the final takeover by the Felician Sisters.