Przywódcy, partnerzy, przeciwnicy – wizerunek polityków w multimodalnych metaforach publicystycznych

Przedmiotem analizy są wizualno-werbalne przenośnie publicystyczne, które widnieją na okładkach polskich tygodników opinii. Dzięki walorowi naoczności to właśnie figury wizualno-werbalne pozwalają najłatwiej (i najszybciej) uchwycić powtarzalne sposoby ujmowania świata polityki oraz charakterystyczne cechy przenośni publicystycznych. Analizując wybrane metafory multimodalne, które odnoszą się do politycznych przywódców, partnerów i przeciwników, ukazujemy świat polityki jako pewną strukturę (na którą składa się wymiar wertykalny, czyli relacja nadrzędności i podrzędności oraz wymiar horyzontalny, czyli podział sceny politycznej na różne strony i ugrupowania). W analizowanych przenośniach polityka jest też ukazywana jako przestrzeń akcji (rywalizacji i widowiska), której głównymi uczestnikami – w warunkach demokracji parlamentarnej – są czołowi przedstawiciele najważniejszych partii. W omawianych metaforach uwidaczniają się także główne cechy przekazów prasowych, które mają przykuwać uwagę odbiorcy słowem i obrazem oraz pomysłowym ujęciem podejmowanych tematów. Zebrany materiał potwierdza i dopełnia wnioski formułowane przy analizie językowych przenośni publicystycznych (jako sposobu ujmowania tego, co mniej konkretne, środka pozyskiwania uwagi odbiorcy i kształtowania społecznych przekonań oraz wykładnika utrwalanego obrazu świata).

The selected multimodal metaphors, which reference the characters of political leaders, partners and opponents, present the world of politics as a structure (which consists of vertical aspect – the relationship between the superordinate and subordinate, and horizontal aspect – the division of the political scene into various parties and formations). In the metaphors analysed, politics is also presented as a space for action (rivalry and spectacle), whose main participants – in terms of parliamentary democracy – are the main representatives of the major parties. The discussed metaphors also show the main characteristics of press coverage, which are supposed to attract the attention of the audience by the means of text, images and a clever approach to the presented topics. The material collected for the study confirms and completes the conclusions formulated during the analysis of linguistic journalistic metaphors (as a means of attracting the viewer’s attention, as a means of capturing what is less concrete, and as an exponent of the recorded world image).