Przemoc ustanawiająca prawo i podtrzymująca prawo a wolne od przemocy środki („czyste środki”) rozwiązywania konfliktów między jednostkami i w polityce – w świetle teorii Waltera Benjamina

Problematyka tekstu konkluduje wokół zagadnienia przemocy, którego źródła należy dopatrywać się w tekście „Przyczynek do krytyki przemocy” autorstwa Waltera Benjamina. Przedmiotem refleksji są różne formy przemocy ustanawiającej prawo, jak i przemocy podtrzymującej prawo, a także ich związku z wolnymi od przemocy środkami, a więc „czystymi środkami”. Takie podejście pozwala na krytyczną analizę zależności istniejącej między jednostką (człowiekiem), a funkcjonowaniem instytucji (państwa, władzy) opartej na określonych regulacjach prawnych. Tekst zachęca do zastanowienia się nad tym: czy przemoc rozumiana jako zasadna może być moralna? i czy wszelka przemoc jest środkiem do sprawiedliwego czy też niesprawiedliwego celu? Wydaje się, że część końcowa tekstu poprzez różnicowanie rodzajów przemocy, dzieląc ją na boską, mityczną, wychowawczą, pozwala odpowiedzieć na te dwa kluczowe, przedstawione wcześniej pytania.

The issues of the text conclude around the question of violence, whose sources should be sought in the text „A contribution to the criticism of violence” by Walter Benjamin. The subject of reflection are various forms of law-making and law-maintaining violence, as well as their relationship with non-violent measures, thus „pure measures.” This approach allows a critical analysis of the relationship between an individual (a human) and the functioning of the institution (state, power) based on specific legal regulations. The text encourages a reflection on the following: can violence understood as legitimate be moral? and is all violence a means to an equitable or unjust purpose? It seems that the final part of the text, by differentiating the types of violence, dividing it into divine, mythical, educational, allows to answer these two key questions presented above.