Kontrowersje wokół opieki państwa nad chorym na Alzheimera – opis przypadku

Na świecie żyje obecnie około 36 milionów ludzi z demencją (otępieniem starczym, łac. dementia), w roku 2050 liczba ta ma się podwoić. Liczbę chorych na Alzheimera Polaków szacuje się na około 200‒250 tysięcy z czego 150 tysięcy nie ma postawionej diagnozy. Wraz ze starzeniem się społeczeństwa polskiego liczba chorych prawdopodobnie się powiększy. Choroba rozwija się przeważnie po 65 roku życia. Zapadalność na tę chorobę rośnie z wiekiem. Objawami choroby są: zaburzenia pamięci, nagłe zmiany nastroju, zaburzenia funkcji poznawczych oraz zachowania. Wywołane jest to nieodwracalnymi zmianami w mózgu – u osób z chorobą Alzheimera zanika kora mózgowa, ponieważ w neuronach odkłada się amyloid. Chociaż sytuacja osób dotkniętych tą chorobą w Polsce w ostatnim czasie nieco się poprawiła: szybsza diagnostyka i dostęp do nowoczesnych leków, na które stać pacjenta, Polska nie jest przygotowana do adekwatnego działania, jakie niesie za sobą wzrost zachorowalności. Wiele instytucji nie spełnia swoich zadań w kwestii pomocy chorym i ich rodzinom. Brakuje skutecznych rozwiązań systemowych. Chorzy leżący w ogóle są pozbawieni możliwości korzystania np. z domów dziennego pobytu. W praktyce w ogóle trudno mówić o jakiejkolwiek pomocy instytucjonalnej dla osób z chorobą Alzheimera. Znaczącym problemem jest brak systemów i standardów opieki, brak pomocy rodzinom i opiekunom. Z chorym na Alzheimera w Polsce można zrobić wszystko. W artykule zwrócono uwagę na kontrowersyjności opieki państwa wobec chorego i jego rodziny. Przedstawiono studium przypadku mężczyzny z rozpoznaną chorobą Alzheimera, jako przykład kontrowersyjnej opieki państwa wobec chorego i jego rodziny.

It is estimated that there are 36 million people with dementia in the world and in 2050 this number will double. The number of patients with Alzheimer’s Poles is estimated at about 200‒250 thousand. 150 thousands have no primary diagnosis. With the ageing of the Polish society the number of sufferers is likely to grow. The disease usually develops after the age of 65. Incidence of the disease increases with age. Symptoms of the disease are: memory disorders, sudden mood changes, cognitive and behavior disorders.. Is it irreversible changes in the brain – for people with Alzheimer’s cerebral cortex fades, because the neurons build up amyloid. Although the situation of the people affected by this disease in Poland recently somewhat improved: faster diagnosis and access to modern drugs for which to get the patient, Poland is still not ready for adequate action which involves an increase in morbidity. Many institutions do not fulfill their tasks in terms of aid to the sick and their families. It lacks effective system solutions. Patients in general are deprived of the possibility of using, for example, living houses. In practice, in general it’s hard to talk about any kind of institutional support for people with Alzheimer’s disease. A major problem is the lack of systems and standards of care, lack of support for families and carers. With Alzheimer’s patients in Poland can do it all.