Kluczowe formacje policyjne w odrodzonej Polsce — kontekst historyczny i uwagi językowe dotyczące ich nazw własnych

Tekst dotyczy nazw własnych polskich formacji policyjnych, ich symboliki, semantyki, etymologii i sposobu zapisywania tych nazw (ortografi i). Artykuł zawiera zatem treści historyczne i językoznawcze. Odbudowa polskiej państwowości w roku 1918 pozwoliła na powołanie policji jako typowej organizacji. Sejm przyjął ustawę powołującą nową, jednolitą formację policyjną (Policję Państwową) 24 lipca 1919 r. Była to pierwsza polska formacja policyjna, przetrwała ona formalnie aż do 1944 r. W powojennej Polsce tradycyjne funkcje (zadania) policji przejęła (wykonywała) Milicja Obywatelska. Wbrew nazwie własnej formacja ta nie uosabiała idei aktywności obywatelskiej na rzecz dobra wspólnego, le cz była organem państwowym, scentralizowanym, zhierarchizowanym, negującym zasadę apolityczności i powiązanym z aparatem bezpieczeństwa. Współczesna Policja jest spadkobierczynią nie tylko Policji Państwowej, lecz także wszystkich wcześniejszych polskich formacji policyjnych. Podsumowując, artykuł przybliża i upamiętnia ważne momenty naszej historii, dając wyobrażenie o zmieniających się realiach codziennej służby a także o roli policji w różnych formach ustrojowych.