Western aesthetics has privileged contemplation as a necessary condition for authentic aesthetic experience. In contrast, I argue that the adequacy of aesthetic comportment must be measured by the self-presentation of the object in question, shaped by the place from which such presentations issue. Thus, the specific character of many forms of art, particularly in urban contexts, solicits a kind of “distracted” engagement rather than contemplative attention. Distraction is a positive mode of aesthetic engagement.
I begin with a critical account of the formalist theories of Kant and Bell as examples of this privileging of contemplative hermeneutics. I then consider Walter Benjamin’s theory of mimesis as a basis for a more fruitful account of aesthetic form, of which certain “distractive” artworks serve as examples. Distraction is an appropriate response to certain presentations, in the face of which absorption would be a kind of aesthetic failure.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00