Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

"Menbre vus, raïne Isolt?" Wspomnienie i jego funkcje w dwunastowiecznych powieściach o Tristanie

Tytuł:
"Menbre vus, raïne Isolt?" Wspomnienie i jego funkcje w dwunastowiecznych powieściach o Tristanie
« Menbre vus, raïne Isolt ? » Le souvenir et ses fonctions dans les romans de Tristan au XIIe siècle
Autorzy:
Gorecka-Kalita, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322619.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
wspomnienie
powieści o Tristanie
Béroul
Thomas d'Angleterre
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 49-59
1505-9065
2449-8831
Język:
polski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Partant d’une réflexion générale sur la signification de la mémoire au Moyen Âge, l’article propose une analyse approfondie des fonctions du souvenir dans le Roman de Tristan de Béroul et dans celui de Thomas d’Angleterre. Le rôle du souvenir, prédominant dans les deux œuvres, s’avère en fait fondamentalement différent dans les deux cas. Chez Béroul, les amants vivent sous l’emprise du philtre amoureux qui les cantonne dans le présent et ne leur permet de penser qu’à un futur immédiat ; ainsi, le souvenir sera traité par eux de manière instrumentale, dépourvue de toute valeur sentimentale : il est une arme dont ils se servent pour convaincre le roi de leur innocence, et pour inverser une situation a priori défavorable. Les héros du roman de Thomas d’Angleterre, par contre, vivent leur séparation en vacillant entre un présent fallacieux – celui des erreurs et des doutes – et un passé mythique, celui de leur amour idéalisé. Le souvenir acquiert une autonomie au point de renverser le cours de l’action, en s’imposant aux protagonistes pour ainsi dire malgré eux ; il est capable de transmuer la réalité désolante et decevante en un rêve consolant, vivant dans le passé transformé par la mémoire. C’est aussi, semble-t-il, la même consolation que Thomas propose (et d’autres auteurs avec lui, peut-être) à ses lecteurs / auditeurs : celle de l’activité artistique, capable de transformer la réalité en une œuvre d’art.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies