Efekty wszczepienia implantów iris-claw do komory tylnej w oczach bezsoczewkowych z niestabilną torebką – retrospektywne badanie obserwacyjne

Background: Implantation of posterior chamber iris-claw intraocular lenses (IOLs) is often used in the surgical management of aphakia with inadequate capsular support. The purpose of the study was to evaluate the anatomical and functional outcomes and complication rate after implantation of a posterior chamber irisclaw aphakic IOL in eyes with insufficient capsular support. Methods: This retrospective observational study comprised patients without adequate capsular support undergoing posterior iris-claw aphakic IOL implantation between 2016 and 2018. Results: The study comprised 44 eyes of 44 patients. The mean follow-up was 12 months (range from 1 to 24 months). The IOLs were inserted during primary lens surgery in five eyes (11.36%), during a posterior chamber IOL exchange procedure in 24 eyes (54.55%), and as a secondary procedure in 15 aphakic eyes (34.09%). The final mean best corrected visual acuity (BCVA) was significantly better than preoperatively (0.49 ± 0.33 vs 0.36 ± 0.26, Snellen decimals) (P < 0.05). The most common complication after surgery was transient elevated intraocular pressure (10 eyes; 22.73%). Conclusions: The posterior chamber iris-claw aphakic IOLs provided good anatomical and functional outcomes and can be used for a wide range of indications in eyes without adequate capsular support.

Wprowadzenie: Implantacja soczewek iris-claw jest często stosowaną metodą korekcji bezsoczewkowości z niestabilną torebką. Celem badania była ocena wyników anatomicznych, funkcjonalnych oraz powikłań po zabiegu u pacjentów z afakią i niestabilną torebką soczewki. Materiał i metody: Do badania włączono 44 oczu (44 pacjentów). Średni wiek: 72,5 ± 20,5 lat (18-95 lat). Średni czas obserwacji: 12,11 + 6,02 miesiąca (od 1 do 24 miesięcy). W 5 oczach (11,36%) wykonano pierwotne wszczepienie implantu, w 24 oczach (54,55%) wymianę implantu tylnokomorowego na soczewkę typu iris-claw, w 15 oczach wtórne wszczepienie implantu. Wyniki: Końcowa najlepiej skorygowana ostrość wzroku była istotnie statystycznie lepsza niż przed zabiegiem (0,49 ± 0,33 vs 0,36 ± 0,26 wg Snellena), (P<0,05). W 40 oczach (90,91%) błąd refrakcji na koniec okresu obserwacji był w granicach ± 2 Dsph. Istotne powikłania pooperacyjne obejmowały: zapalenie tęczówki 2 oczu (4,55%), przemieszczenie implantu 2 oczu (4,55%), torbielowaty obrzęk plamki 6 oczu (13,64%), odwarstwienie siatkówki 2 oczu (4,55%), wylew krwi do ciała szklistego 1 oko (2,27%), zakrzep żyły środkowej siatkówki 1 oko (2,27%), zapalenie troficzne rogówki 1 oko (2,27%). Wnioski: Tylnokomorowe implanty wewnątrzgałkowe typu iris-claw mogą być stosowane w oczach z niestabilnym aparatem więzadłowym w szerokim zakresie wskazań operacyjnych, zapewniając dobry efekt anatomiczny i poprawę funkcji.