Retrospective evaluation of complicated cataract surgeries with sulcus implantation of single-piece foldable intraocular lenses

Objectives: To evaluate the results of treatment in a group of patients undergoing cataract phacoemulsification with sulcus implantation of single-piece foldable intraocular lenses. Material and methods: A total of 24 eyes of 24 patients, who underwent cataract phacoemulsification in the Department of Ophthalmology at the Central Clinical Hospital of the Ministry of Interior and Administration in Warsaw in 2008–2015 was included. As a result of intraoperative rupture of the posterior lens capsule, single-piece foldable intraocular lens was implanted into the ciliary sulcus. Visual acuity, intraocular pressure, anterior and posterior segment of the eyes were assessed before the surgery, on days 1 and 7 after the surgery and in the period of 6 to 84 months after the surgery. Results: During the follow-up period from 6 months to 7 years, an improvement in BCVA was shown by an average of 0.2 on the Snellen chart. Complication included: pigment dispersion (42%), increased intraocular pressure or the need to modify antiglaucoma treatment (25%), iris transillumination defect (17%). Conclusions: In the case of cataract phacoemulsification complicated by rupture of the posterior lens capsule, sulcus implantation of a single-piece foldable intraocular lens improves visual acuity, but poses a risk of developing secondary glaucoma. If we choose such a solution, we should provide patients with the possibility of regular checkups. Due to relatively frequent complications, in cases of cataract surgery with posterior capsule rupture, the authors recommend choosing other fixation methods.

Cel pracy: Ocena odległych wyników leczenia w grupie pacjentów poddanych operacji fakoemulsyfikacji zaćmy z fiksacją na torebkę przednią jednoczęściowych zwijalnych soczewek wewnątrzgałkowych. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 24 oczu 24 pacjentów, którzy w latach 2008–2015 zostali poddani operacji fakoemulsyfikacji zaćmy na Oddziale Okulistyki Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie. W grupie tej po śródoperacyjnym przerwaniu torebki tylnej soczewki zastosowano implantację jednoczęściowej zwijalnej soczewki wewnątrzgałkowej do komory tylnej z fiksacją na torebce przedniej soczewki. Oceniano ostrość wzroku, ciśnienie wewnątrzgałkowe, odcinek przedni i tylny oczu przed zabiegiem chirurgicznym, w 1. i 7. dobie po operacji oraz w okresie 6–84 miesięcy od zabiegu. Wyniki: W obserwacji trwającej od 6 miesięcy do 7 lat (średnio 46 ± 26,5 miesiąca) wykazano poprawę najlepszej skorygowanej ostrości wzroku średnio o 0,2 na tablicy Snellena oraz stwierdzono: u 25% badanych podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe lub konieczność modyfikacji leczenia przeciwjaskrowego, u 42% pacjentów dyspersję barwnika z listka barwnikowego tęczówki, u 17% transiluminację tęczówki. Wnioski: W przypadku zabiegu fakoemulsyfikacji zaćmy powikłanego przerwaniem torebki tylnej soczewki implantacja jednoczęściowej zwijanej soczewki wewnątrzgałkowej do bruzdy ciała rzęskowego zapewnia poprawę ostrości wzroku, jednak stwarza ryzyko rozwoju jaskry wtórnej. Jeżeli zdecydujemy się na takie rozwiązanie, należy zapewnić pacjentom możliwość regularnych kontroli. Ze względu na stosunkowo częste powikłania w przypadkach operacji zaćmy z uszkodzeniem torebki tylnej soczewki autorzy zalecają wybór soczewek trzyczęściowych.