Les confessions dun promeneur solitaire anonyme au debut du XVIIe siecle: les Fantaisies amoureuses (1601)

Frantaisies amoureuses to anonimowa powieść w pierwszej osobie napisana w postaci jednego listu o charakterze wyznania miłosnego. Celem pracy jest wykazanie wpływu, jaki forma listu wywiera na refleksję autotematyczną w dziele i na przedstawienie życia wewnętrznego głównego bohatera. Nieznany pisarz-narrator zwraca się do swego przyjaciela, konkretnego odbiorcy listu, i proponuje mu podwójną zabawę epistolarną, w duchu już to humanistycznej korespondencji literackiej, już to lirycznego wyznania. Narrator wspomina, że jego list jest fragmentem szerszej wymiany epistolarnej, stąd cały szereg niedomówień, przemilczeń, niejasnych aluzji, które adresat rzekomo pojmuje w mgnieniu oka, ale które pozostają tajemnicą dla rzeczywistego czytelnika. Narrator oscyluje między chęcią wyrażenia swoich prawdziwych przeżyć a pragnieniem ukrycia ich pod powłoką literackości. Zdaniem autorki tworzy on "estetykę kłamstwa", którą dobitnie ukazują przejścia od śmiechu do płaczu. Wykorzystując dramatyczne i narracyjne możliwości konwencji epistolarnej, pisarz wciąga potencjalnego czytelnika w swoistą grę: wprowadza go w arkana sztuki literackiej, wiele wątków pozostawia jego domysłom, skrywa przed nim rzeczywiste uczucia głównego bohatera. Poprzez swą dwoistą budowę powieść Fantaisies amoureuses jest poszukiwaniem środków wyrazu dla przedstawienia subiektywnego świata przeżyć postaci literackiej, a oddzielając warstwę fabularną od refleksji nad sztuką narracji zapowiada autonomię współczesnej prozy powieściowej.