Calpionellid and nannoconid stratigraphy and microfacies at the Tithonian-Berriasian boundary in the Sierra del Infierno (western Cuba)

The radiolarian and calpionellid microfacies are characteristic for the latest Tithonian–Early Berriasian limestones of the Guasasa Formation in the Sierra del Infierno, western Cuba. The limestones of the uppermost part of the El Americano Memberbelongto the Late Tithonian Crassicollaria intermedia Subzone, Crassicollaria Standard Zone, and to the basal part of the Early Berriasian Calpionella alpina Subzone. The lower part of the Tumbadero Member is assigned to the C. alpina Subzone of the Calpionella Standard Zone. A heteromorph ammonite assemblage (Protancyloceras-Vinalesites) crosses the Crassicollaria/Calpionella Zones boundary. The studied limestones belong to three nannoconid assemblages of latest Tithonian–Early Berriasian age assigned to Nannoconus wintereri Subzone, N. steinmannii minor Subzone and N. steinmannii steinmannii Zone. Radiolarian taxa identified in thin sections are consistent with the lower part of D2 radiolarian zone from Western Tethys. The investigated deposits have been probably accumulated in the dysaerobic zone. At the Tithonian–Berriasian (J/K) boundary, dysaerobic to anaerobic conditions could be widespread in the deeper waters of the northwestern Proto-Caribbean basin.

W niniejszej pracy zostały zbadane dwa profile obejmujące wapienie najwyższego tytonu i dolnego beriasu w Sierra del Infierno, na zachód od Vifiales w zachodniej części Kuby (Fig. 1A-C). Wapienie najwyższej części ogniwa El Americano formacji Guasasa (Tab. 1) należą do podpoziomu Crassicollaria intermedia poziomu standardowego Crassicollaria (górny tyton) i najniższej części podpoziomu Calpionella alpina (dolny berias) poziomu standardowego Calpionella (Fig. 2, 3). Dolna część ogniwa Tumbadero została zaliczona do podpoziomu C. alpina. W wapieniach najwyższej części ogniwa El Americano (Fig. 4A) i dolnej części ogniwa Tumbadero (Fig. 4B) charakterystyczne są mikrofacje kalpionellidowa (Fig. 5A) i radiolariowa (Fig. 6A). Pelmikrosparyty (Fig. 5B) i laminowane biomikryty (Fig. 6B) również są spotykane w dolnym beriasie. Kalpionellidy (Fig. 7A-I) są reprezentowane przez pojedyncze okazy do bardzo licznych zespołów (Tab. 2); zwykle są one słabo zachowane. Jest to już wcześniej opisana cecha kalpionellidów obecnych w wapieniach późnego tytonu i beriasu sukcesji Sierra de los Organos (Pop, 1976). Badane wapienie zawierają również nannokonidy (Fig. 8, 9A-H) zaliczone tutaj do podpoziomów Nannoconus wintereri i N. steinmannii minor oraz do poziomu N. steinmannii steinmannii (Tab. 3). Granica ogniw El Americano i Tumbadero znajduje się w obrębie podpoziomu N. steinmannii minor. Radiolarie oznaczone w płytkach cienkich (Fig. 10A-J, 11) odpowiadają dolnej części poziomu radio-lariowego D2 ustalonego w formacji Maiolica zachodniej Tetydy (Jud, 1994). Niektóre rodzaje (Ristola, Mirifusus) są często spotykane w badanych profilach. Obecność juwenilnych amonitów rozwiniętych: Protancyloceras gr. hondense (Imlay) (Fig. 12A), Protancyloceras sp. i Vinalesites sp. (Fig. 12B) została stwierdzona w niektórych płytkach cienkich wykonanych z wapieni (Tab. 4). Zespół tych amonitów przekracza granicę poziomów kalpionellidowych Crassicollaria i Calpionella (Tab. 5). Szare, ciemnoszare i czarne wapienie najwyższej części ogniwa El Americano i dolnej części ogniwa Tumbadero zostały osadzone prawdopodobnie w strefie dysaerobowej, w której fauna bentosowa była bardzo nieliczna (Fig. 12C). Ławice wapieni zazwyczaj nie zawierają struktur wskazujących na intensywną działalność organizmów ryjących w osadzie. W pobliżu granicy tytonu i beriasu (J/K), warunki dysaerobowe (lub nawet anaerobowe) mogły być rozprzestrzenione w głębszych wodach północno-zachodniej części basenu Protokaraibskiego. Takie warunki wskazująna raczej słabą cyrkulację w głębszych wodach tego dosyć wąskiego w tym czasie basenu.