Regional household poverty and mobility analysis – a transition probability approach

The main objective of this paper was to estimate and analyse transition-probability matrices for all 16 of Poland’s NUTS-2 level regions (voivodeship level). The analysis is conducted in terms of the transitions among six expenditure classes (per capita and per equivalent unit), focusing on poverty classes. The period of analysis was two years: 2015 and 2016. The basic aim was to identify both those regions in which the probability of staying in poverty was the highest and the general level of mobility among expenditure classes. The study uses a two-year panel sub-sample of unidentified unit data from the Central Statistical Office (CSO), specifically the data concerning household budget surveys. To account for differences in household size and demographic structure, the study used expenditures per capita and expenditures per equivalent unit simultaneously. To estimate the elements of the transition matrices, a classic maximum-likelihood estimator was used. The analysis used Shorrocks’ and Bartholomew’s mobility indices to assess the general mobility level and the Gini index to assess the inequality level. The results show that the one-year probability of staying in the same poverty class varies among regions and is lower for expenditures per equivalent units. The highest probabilities were identified in Podkarpackie (expenditures per capita) and Opolskie (expenditures per equivalent unit), and the lowest probabilities in Kujawsko-Pomorskie (expenditures per capita) and Małopolskie (expenditures per equivalent unit). The highest level of general mobility was noted in Małopolskie, for both categories of expenditures.

Głównym celem niniejszego artykułu była próba estymacji i analizy macierzy prawdopodobieństw przejścia, określonej dla wszystkich szesnastu regionów Polski (województwa, poziom NUTS-2). Analiza została przeprowadzona pod kątem przejść pomiędzy sześcioma klasami wydatków (w ujęciu per capita oraz na jednostkę ekwiwalentną), ze szczególnym uwzględnieniem sfery ubóstwa. Okres analizy obejmował dwa lata: rok 2015 oraz 2016. Podstawowe pytanie dotyczyło tego, w których regionach prawdopodobieństwo pozostawania w biedzie jest największe oraz jaki jest ogólny poziom mobilności pomiędzy klasami wydatków. Do badania została wykorzystana dwuletnia podpróba panelowa oparta o nieidentyfikowalne dane jednostkowe Głównego Urzędu Statystycznego, pochodzące z badania budżetów gospodarstw domowych. W badaniu wykorzystano zarówno wydatki per capita, jak i wydatki na jednostkę ekwiwalentną, aby wziąć pod uwagę różnice w wielkości i strukturze demograficznej gospodarstw domowych. Elementy macierzy przejścia były szacowane za pomocą klasycznego estymatora największej wiarygodności. Analiza została uzupełniona ogólną oceną mobilności za pomocą indeksów mobilności Shorrocksa i Bartholomewa oraz oceną poziomu nierówności wydatków za pomocą indeksu Giniego. Wyniki pokazały, że roczne prawdopodobieństwa pozostawania w biedzie różnią się w zależności od regionu i są mniejsze dla wydatków na jednostkę ekwiwalentną. Największe prawdopodobieństwo zaobserwowano dla województwa podkarpackiego (wydatki per capita) oraz opolskiego (wydatki na jednostkę ekwiwalentną). Najniższym prawdopodobieństwem odznaczało się województwo kujawsko-pomorskie (wydatki per capita) oraz małopolskie (wydatki na jednostkę ekwiwalentną). Najwyższym ogólnym poziomem mobilności charakteryzowało się województwo małopolskie (dla obu kategorii wydatków).