Reform and Periphery of the Holy People of God: from Yves Congar to Pope Francis

Key to Pope Francis’s reading of the Church is undoubtedly the missionary option, which entails questions about reform and about the place and importance of the periphery in the life and self-understanding of God’s people. When for the roots of Francis’s perspective, we find its Congarian references. While their different starting points at the question about possible reform in the Church mean that Pope Francis and Congar present both poles of the Church – the periphery and the centre – in different contexts, comparing both authors is valuable when attempting to answer the question about the place and the role of mission-mindedness as part of the Church’s essence.

Kluczowa dla Franciszkowego odczytywania Kościoła jest bez wątpienia opcja misyjna, która pociąga za sobą pytanie o reformę oraz o miejsce i znaczenie peryferii w życiu i samorozumieniu się Ludu Bożego. Poszukując korzeni Franciszkowego spojrzenia, odnajdujemy jego Congarowe odniesienia. Chociaż odmienny punkt wyjścia pytania o możliwą reformę w Kościele sprawia, że oba „bieguny” Kościoła: peryferie- -centrum są przedstawiane przez nich w innym kontekście, to jednak ich porównanie okazuje się cenne w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie o miejsce i rolę misyjności przynależącej do istoty Kościoła.