W Polsce wraz z nową sytuacją społeczno-polityczną zaistniała konieczność poszukiwania nowych form ewangelizacji w docieraniu do współczesnego człowieka oraz konieczność otwierania się na nowe obszary ewangelizacyjne. Należało zmienić dotychczasową pracę duszpasterską. Przez wiele dziesięcioleci dominowało duszpasterstwo masowe. Obecnie, nie rezygnuje się z niego całkowicie, dostrzega się jednak coraz bardziej potrzebę duszpasterstwa indywidualnego, specjalistycznego, otwartego na laikat i na społeczeństwo. Przejawem takich zmian strukturalnych w Polsce jest dowartościowanie i obecność ludzi świeckich w życiu i działalności Kościoła katolickiego. Wyrazem takiego zaangażowania jest m.in. publiczne manifestowanie swojej wiary, odważne przyznawanie się do niej, dawanie świadectwa wiary. Chodzi o manifestowanie swojej wiary w przestrzeni publicznej, w massmediach, a także w strukturach społeczno-politycznych państwa. I są odważni profesorowie, uczeni, intelektualiści, politycy, którzy nie mają problemu z przyznaniem się do świata wartości chrześcijańskich, wbrew poprawności politycznej i oczekiwaniom niektórych “pseudoponowoczesnych” ludzi. W Polsce wskazuje się na różne obszary ewangelizacji. Niektórzy teologowie nazywają je podstawowymi „areopagami” nowej ewangelizacji. Są nimi: rodzina (była i jest ostoją wszelkiej ewangelizacji i działalności eklezjalnej w Polsce), młodzież, edukacja, praca zawodowa, kultura, media, Internet, życie społeczno-polityczne, zjawisko migracji, ekumenizm, nowe ruchy i wspólnoty religijne, szkoły nowej ewangelizacji, parafia. Nie ma “nowej ewangelizacji” bez “starej ewangelizacji”. Każda ewangelizacja – “stara i nowa” ma sens i jest konieczna, o ile zbliża ludzi do nieba. To powinien być podstawowy paradygmat ewangelizacji. Zarówno w Polsce, jak i na świecie, podejmowana praca ewangelizacyjna w takim kierunku powinna przebiegać. Inaczej nie ma sensu i nie prowadzi ludzi do Ostatecznego Sensu, Sensu Najwyższego, czyli do Logosu. Logosu, KTÓRYM JEST BÓG.
In Poland, along with a new social and political situation, it became necessary to seek new forms of evangelization in reaching out to modern people. It was necessary to change the current pastoral work. For many decades it dominated mass kind of working. Currently, the Church does not resign from it completely, but it recognizes the need for pastoral care more and more individual, specialized, open to the laity and nation. A manifestation of such structural changes in Poland is the appreciation and the presence of the laity in the life and activity of the Catholic Church. An expression of such involvement include public manifestations of their faith, courageous confessing to being witness of faith. There is a need to be presence at public space, mass media and socio-political structure of the state. Polish community needs brave professors, scholars, intellectuals, politicians who have no problem with admitting to the world of Christian values against political correctness in a modern world. We can say about new different areas of evangelization in Poland. Some theologians call them “basic areopags” of new evangelization. They are: first of all family, youth, education, professional work, culture, media, internet, social and political life, migration, ecumenism, new religious movements and communities, schools, the new evangelization parish . There is no "new evangelization" without the "old evangelization” .
Nella Polonia, insieme a una nuova situazione politico-sociale si è reso necessario a cercare nuove forme di evangelizzazione di un uomo moderno e la necessità di aprire nuovi spazi di evangelizzazione. Era necessario cambiare la pastorale corrente. Per molti decenni ha dominato la pastorale di massa. Attualmente, non se ne dimette completamente, ma riconosce la necessità di una pastorale sempre più individuale, specializzata, aperta ai laici e alla società. Una manifestazione di tali cambiamenti strutturali nella Polonia è l’apprezzamento e la presenza dei laici nella vita e l’attività della Chiesa. Allo stesso tempo, non vi è alcuna “nuova evangelizzazione” senza la “vecchia evangelizzazione”. Ogni evangelizzazione – “vecchia e nuova” ha senso ed è necessaria a meno che avvicini le persone al cielo. Questo dovrebbe essere un paradigma fondamentale dell’evangelizzazione. Sia nella Polonia che nel mondo, sforzo d’evangelizzazione dovrebbe procedere in questa direzione.
