The influence of the domestic election cycle on the turnout for European parliamentary elections. The case of Poland

The purpose of the article is to diagnose the causes of the increased interest shown by Poles in the European parliamentary election in 2019. From 2014 to 2019, Poles’ participation in elections to the European Parliament went up from 23.83% to 45.68%. Drawing on Europe salience theory and second-order election theory, I set out to determine whether changes in Poles’ attitudes towards the European Union led to this almost twofold increase in turnout from 2014 to 2019, or whether this trend was mainly attributable to the election cycle, that is, the coincidence in 2019 of both European and domestic parliamentary elections. My research involved an analysis of survey data (CBOS, Eurobarometr), statistical data, and the course of the European parliamentary election campaign. During the analysis, it turned out that in the years 2014–2019 there were no significant changes in how the European Union and its institutions were perceived by Poles that could explain the dramatic increase in interest in the European election. What had the greatest impact on voter behaviour was the fact that the European election was held just several months before an election to the Polish parliament. The Polish political parties treated the European election in May as a test of support in the nation election to be held in the autumn – as a ‘quasi-first round.’ The European election campaign was heavily covered by the media, and focused on domestic issues (building up Poland’s welfare state). The ruling party’s announcement of numerous social reforms and a desire to influence the result of the ‘May round’ mobilised an above-average number of Poles to take an active part in the European election.

Celem artykułu jest zdiagnozowanie przyczyn wzrostu zainteresowania Polaków wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019 r. Między 2014 r. a 2019 r. nastąpił wzrost partycypacji Polaków w eurowyborach z 23,83% do 45,68%. Posiłkując się teorią oddziaływania Europy (Europe salience theory) oraz teorią wyborów drugiego rzędu (second-order elections) Autorka starała się ustalić czy to zmiany w postawach Polaków wobec Unii Europejskiej doprowadziły między 2014 r. a 2019 r. do niemal podwojenia frekwencji w wyborach do Parlamentu Europejskiego, czy efekt ten należy głównie przypisać cyklowi wyborczemu tj. skumulowaniu w jednym roku europejskich i krajowych wyborów parlamentarnych. W badaniu przeprowadzono analizę danych sondażowych (CBOS, Eurobarometr) oraz danych statystycznych, przeanalizowano też przebieg kampanii do Parlamentu Europejskiego. W toku przeprowadzonej analizy wykazano, że w latach 2014–2019 nie doszło do istotnych zmian w postrzeganiu Unii Europejskiej i jej instytucji przez Polaków, które mogłyby tłumaczyć radykalny zwrot zainteresowania eurowyborami. To usytuowanie eurowyborów na kilka miesięcy przed strategicznymi krajowymi wyborami parlamentarnymi miało największy wpływ na zmianę zachowania wyborców. Partie polityczne potraktowały majowe eurowybory jako test poparcia przed jesiennymi wyborami krajowymi, jako quasi I turę wyborów krajowych. Eurokampania była bardzo medialna i koncentrowała się na problematyce krajowej (rozbudowie polskiego państwa dobrobytu). Zapowiedź licznych reform socjalnych przez partię rządzącą oraz chęć wpływu na wynik w „majowej turze” wyborów zmobilizowały ponadprzeciętnie dużo Polaków do aktywnego udziału w eurowyborach.