Społeczna szkodliwość czynu stanowiącego samowolę budowlaną i sposób jej dowodzenia

Przedmiot badań i cel badawczy: Przedmiotem niniejszego opracowania jest próba odpowiedzi na pytanie, czy de lege lata zgodność samowoli budowlanej z przepisami techniczno-budowlanymi, planami zagospodarowania przestrzennego i brak zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi są okolicznościami mającymi wpływ na ocenę społecznej szkodliwości wykroczenia z art. 93 ust. 2 pkt 13 prawa budowlanego. Metoda badawcza: W pracy zastosowano nie tylko metodę dogmatyczną, ale przede wszystkim teoretyczną pozwalającą wykorzystać analizę funkcjonalną norm prawnych leżących u podstaw zastosowania norm prawa wykroczeń, w tym uwzględniającą warunki zgodności norm prawnych z Konstytucją RP. Wyniki: W wyniku przeprowadzonej analizy ustalono, że zgodność samowoli budowlanej z przepisami techniczno-budowlanymi, planami zagospodarowania przestrzennego i brak zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi są istotne dla oceny społecznej szkodliwości takiego czynu. Niemniej jednak to, czy czyn nie stanowi wykroczenia, czy też stanowi wykroczenie, ale z uwagi na obniżoną społeczną szkodliwość czynu zasługuje jedynie na pouczenie zależy od przyjmowanych założeń teoretycznych na temat znaczenia i roli społecznej szkodliwości leżącej u podstaw normy sankcjonującej i jej relacji do normy sankcjonowanej (regulatywnej).

Background and research purpose: The issues of this paper is to answer the question whether, de lege lata, a compliance of unauthorized construction with the technical and construction regulations, spatial development plans, and the lack of danger to life and health are legally significant evaluators of the social harm done by unauthorized construction Methods: This paper uses both a dogmatic method and a theoretical analysis, which allow analysing legal norms’ functional foundation of in penal law and their the constitutional conditions. Conclusions: As a result of the analysis, it is asserted that the compliance of unauthorized construction with the technical and construction regulations, spatial development plans, and the lack of danger for life and health are important for assessing social harm. However, the evaluation of whether the conduct is or is not a misdemeanour, or whether it ought to be only sanctioned by admonishment, is dependent on the theoretical assumptions about the meaning and role of social harmfulness underlying the sanctioning norm and its relation to the sanctioned (regulatory) norm.