El analitismo y sus consecuencias discursivas

Według najbardziej rozpowszechnionej definicji, analityczność polega na wyrażaniu treści poprzez dwie (lub więcej) formy językowe, z których jedna ma charakter leksykalny, a druga – funkcyjny. Zarówno w obrębie tego samego języka, jak i w ujęciu kontrastywnym zjawisko pozostaje w opozycji do syntetyczności, gdyż tą samą treść język jest w stanie wyrazić w sposób skondensowany, nie uciekając się do elementów funkcyjnych. Istnieją dwie metody ujęcia zjawiska w sposób kwantytatywny. Pierwsza, tradycyjna, polega na obliczeniu średniej liczby morfemów w słowie (im większy współczynnik, tym większy stopień analityczności języka). Druga metoda, o charakterze gramatyczno-formalnym, polega na obliczeniu frekwencji wszystkich jednostek funkcyjnych w języku ogólnym lub w jego odmianach specjalistycznych. Artykuł dostarcza danych liczbowych charakteryzujących analityczność w ujęciu gramatyczno-  formalnym i podejmuje próbę ustalenia zależności między stopniem analityczności tekstów funkcjonalnych a niektórymi mechanizmami dyskursywnymi. El analitismo y sus consecuencias discursivas En su acepción más corriente, el analitismo consiste en expresar un significado en dos (o más) formas lingüísticas entre las cuales una es portadora de sentido léxico y la otra es por su naturaleza funcional y sinsemántica. En el seno de una lengua o en el plano contrastivo, el fenómeno se opone al sintetismo que, normalmente, consiste en condensar la información léxica o gramatical en una sola unidad lingüística. En la investigación lingüística se utilizan dos métodos de evaluar el analitismo de manera cuantitativa. El primero, más tradicional, consiste en establecer el número de morfemas por palabra de promedio en una secuencia textual acabada. El segundo enfoque, gramático-formal, consiste en calcular la frecuencia de palabras funcionales dentro de una lengua o en sus variantes funcionales. En el presente estudio nos interesa establecer alguna relación entre el grado de analitismo de los lenguajes especiales (calculado según el método gramático-formal) y algunas de sus características discursivas.

Traditionally, the linguistic analyticity is defined like a low morpheme-per-word ratio in the language, and it’s often developed in quantitative morphological typology. The modern approach defines the analyticity as the text frequency of free grammatical markers (functional words). In our research we are exclusively interested in the second definition of the phenomenon, in the widest meaning of the word. This paper undertakes to elaborate a precise ratios of analyticity, based on seven grammatical parameters in general language and in its functional variations. Detailed corpus analysis allows us to state that there exists any relation between analytical coefficient of the functional variations of the language (like narrative or scientific texts) and any discourse strategies.