Nasłuchując utraconych głosów – III pokolenie po Holokauście wobec ocalenia

Artykuł podejmuje próbę zidentyfikowania cech dystynktywnych dla nurtu pisarstwa III pokolenia po Holokauście na podstawie powieści Jonatana Safrana Foera Wszystko jest iluminacją, otwierającej i ustanawiającej zasadnicze cechy jego poetyki. Doświadczenie utraty, bezradności, panplagiatowości i poszukiwania sensu manifestuje się w różnego rodzaju zabiegach prozatorskich, prowadząc ostatecznie przez abdukcyjne meandry rozumowania do afirmacji życia.

The article tries to identify distinctive features for the current of writing of the 3rd generation after the Holocaust on the basis of Jonathan Safran Foer’s novel Everything Is Illuminated that opens and establishes the basic features of his poetics. The experience of a loss, helplessness, panplagiarism and of searching for the meaning is manifested in various prose devices, ultimately leading through abductive meanders of reasoning to the affirmation of life.