Współzależność jako warunek suwerenności państwa

Autor przeciwstawia się popularnemu absolutyzowaniu formalnoprawnego paradygmatu analizy suwerenności. Podkreśla, iż pytanie o trwałość samej tej idei jest jednocześnie pytaniem o współczesną istotność i trwałość państwa oraz że nie jest możliwe zrozumienie, czym jest nowoczesne państwo i w jakim kierunku zmierza, bez reinterpretacji pojęcia suwerenności. Klasycznym i historycznym interpretacjom analizowanej kategorii przeciwstawia więc ujęcie autorskie. Na jego gruncie suwerenność, podobnie jak władza, traci swój realny desygnat, staje się pojęciem stopniowalnym, podzielnym i ahistorycznym. Staje się właściwością szeroko rozumianej władzy politycznej i sprowadza się do skuteczności procesu wyznaczania celów w sferze publicznej i dobierania efektywnych środków ich realizacji. Autor, opierając interpretację na teorii rozproszenia władzy w obrębie sieciowej struktury M. Foucaulta, wskazuje, iż suwerenność oznacza właściwość tejże sieci. W efekcie weryfikuje hipotezę, że współzależność nie tylko mieści się we współczesnym rozumieniu suwerenności, ale ją dzisiaj warunkuje.

The author opposes the notion of absolutization of the paradigm of sovereignty analysis with respect to formalism and law. He emphasizes that the problem of permanence of the very idea is at the same time a problem of contemporary essence and permanence of a state and that it is impossible to comprehend what a modern state is and in what direction it is going without reinterpretation of the conception of sovereignty. The author offers an opposing view to those stated in classical and historical interpretations of the analysed category. On the ground of his approach, sovereignty as well as power lose their real designatum and become non-historical notions which are gradable and divisible. Sovereignty starts to be characteristic of widely understood political power and it comes down to the efficiency of the process of setting targets in public sphere and choosing effective measures for their accomplishment. The author, by interpreting sovereignty on the basis of M. Foucault’s theory of distribution of power within a network structure, indicated that sovereignty is characteristic of the network. As a result, he verifies the hypothesis that interdependence not only falls within the contemporary understanding of sovereignty, but nowadays also conditions it.