Hoe tolerant is het vreemdetalenonderwijs jegens vertalen?

Zamierzeniem artykułu jest zbadanie, w jakim stopniu dydaktyka języków obcych (JO) w obecnych czasach nadal wykazuje się nietolerancją względem przekładu jako metody pracy dydaktycznej. W tym celu najpierw zostały omówione argumenty przeciwników translacji. Następnie, na podstawie historycznego przeglądu ewolucji różnych metod i podejść glottodydaktycznych naświetlono przyczyny tej nietolerancyjnej postawy. Na koniec zbadano, czy glottodydaktycy nadal są nietolerancyjnie nastawieni wobec tłumaczenia oraz czy nie mogłoby ono zostać zastosowane jako efektywny środek pomocniczy przy zdobywaniu poszczególnych umiejętności zalecanych przez Europejski System Opisu Kształcenia Językowego: uczenie się, nauczanie, ocenianie (ESOK).   Het doel van dit artikel is na te gaan of vertalen tegenwoordig al dan niet getolereerd wordt in het vreemdetalenonderwijs. Om deze vraag te beantwoorden zullen we eerst stilstaan bij de argumenten van de tegenstanders van het vertalen. Daarna zullen we aan de hand van een bondig historisch overzicht van de evolutie van de verschillende taalleermethodes en benaderingen de oorzaken van deze intolerante houding verklaren. Daarna laten we enkele prominente didactici aan het woord die argumenteren dat het vertalen onterecht uit het vreemdetalenonderwijs werd verbannen. Tot slot blijven we stilstaan bij het Europees Referentiekader voor Moderne Vreemde Talen: Leren, Onderwijzen, Beoordelen (ERK) (2008) dat aan het begin van de 21e eeuw voor het vertalen de notie ‘bemiddeling’ introduceerde in de context van de bevordering van het taalleren in een multilinguïstisch en muliticultureel Europa. Op basis hiervan zullen we enkele bedenkingen formuleren aangaande de huidige positie van het vertalen in het vreemdetalenonderwijs.

Het doel van dit artikel is na te gaan of vertalen tegenwoordig al dan niet getolereerd wordt in het vreemdetalenonderwijs. Om deze vraag te beantwoorden zullen we eerst stilstaan bij de argumenten van de tegenstanders van het vertalen. Daarna zullen we aan de hand van een bondig historisch overzicht van de evolutie van de verschillende taalleermethodes en benaderingen de oorzaken van deze intolerante houding verklaren. Daarna laten we enkele prominente didactici aan het woord die argumenteren dat het vertalen onterecht uit het vreemdetalenonderwijs werd verbannen. Tot slot blijven we stilstaan bij het Europees Referentiekader voor Moderne Vreemde Talen: Leren, Onderwijzen, Beoordelen (ERK) (2008) dat aan het begin van de 21e eeuw voor het vertalen de notie ‘bemiddeling’ introduceerde in de context van de bevordering van het taalleren in een multilinguïstisch en muliticultureel Europa. Op basis hiervan zullen we enkele bedenkingen formuleren aangaande de huidige positie van het vertalen in het vreemdetalenonderwijs.

The purpose of this article is to examine to what extent foreign language teaching is still intolerant towards translating as a working method. First, the author consider the arguments of the opponents of translation. On the basis of a historical overview of the evolution of various language learning methods and approaches, she then try to explain the intolerance towards translating. Finally, she determine whether the attitude of foreign language didacticians teaching in the 21st century can be called ‘tolerant’, and whether the integration of translation and translation teaching can be used as an effective tool in acquiring specific skills in foreign language teaching.