Wodór jako element dekarbonizacji gospodarki w świetle strategii wodorowej Unii Europejskiej i Polski

Unia Europejska postawiła sobie ambitne cele w zakresie redukcji emisji CO2 na przestrzeni najbliższych dziesięcioleci, a ukoronowaniem tego wysiłku ma być osiągnięcie neutralności pod względem emisji CO2 w 2050 r. Jednym z kluczowych elementów w osiągnięciu tego celu będzie zgodnie z komunikatami Unii Europejskiej1 rozwój technologii wytwarzania i zastosowania wodoru. Wodór może być bowiem wykorzystywany zarówno jako surowiec, jako paliwo lub jako nośnik, albo magazyn energii. Komisja Europejska określiła w wydanej w dniu 8 lipca 2020 r. Europejskiej Strategii Wodorowej2 zarys koniecznych działań jakie muszą być podjęte w celu umożliwienia rozwoju technologii wodorowej. Jak te działania zostały przedstawione w Polskiej Strategii Wodorowej, w szczególności biorąc pod uwagę uwarunkowania Polski będącej trzecim wytwórcą wodoru w Europie? W niniejszym artykule postaram się odpowiedzieć na to pytanie, szczególnie istotne w sytuacji w której regulacje prawne w tym zakresie nie zostały jeszcze stworzone, a ich ostateczny kształt może mieć duży wpływ na kształtowanie się strategii inwestycyjnych wielu przedsiębiorstw z sektora chemicznego, petrochemicznego oraz energetycznego.