Method for determining the actual pressure value in a MV vacuum interrupter

The paper describes the author's method for determining the actual pressure value in a vacuum interrupter of a MV disconnector during high-voltage laboratory tests. The need to develop such a method was due to the lack of possibility to measure the pressure directly in the vacuum interrupter during the tests. There was a risk of damaging the vacuum gauge as a result of an electrical jump. The proposed method consists in measuring, in de-energized conditions, the difference in pressure between a set of vacuum pumps and a prototype vacuum interrupter made for the purpose of implementing this method. Thus, knowing the pressure value at the pumps and having the scaling characteristics of the system determined, it will be possible to determine the actual pressure inside the tested MV disconnecting extinguishing interrupter during high-voltage tests. Measurements of pressure drop in the pumping channel were carried out for air and three electro-negative gases: helium, argon and neon, used in the study by the authors of this paper.

W artykule opisano autorski sposób pozwalający na określenie rzeczywistej wartości ciśnienia w próżniowej komorze rozłącznikowej SN podczas wysokonapięciowych badań laboratoryjnych. Konieczność opracowania metody tego typu wynikła z braku możliwości pomiaru ciśnienia bezpośrednio w komorze próżniowej w trakcie badań. Istniało bowiem ryzyko uszkodzenia próżniomierza w wyniku przeskoku elektrycznego. Proponowana metoda polega na pomiarze w warunkach beznapięciowych różnicy ciśnienia pomiędzy zestawem pomp próżniowych, a prototypem komory próżniowej wykonanym dla potrzeb realizacji tej metody. Dzięki temu znając wartość ciśnienia przy pompach oraz mając wyznaczone charakterystyki skalowania układu, w trakcie badań wysokonapięciowych możliwe będzie określenie rzeczywistego ciśnienia wewnątrz badanej rozłącznikowej komory gaszeniowej SN. Przeprowadzono pomiary spadku ciśnienia w kanale pompowym dla powietrza oraz trzech gazów elektroujemnych: helu, argonu oraz neonu, wykorzystywanych w badaniach przez autorów niniejszego artykułu.