Socio-cultural Sustainability through Study Material: English Language Teaching in India

Teaching materials are the primary source of input in the language classroom. The potential of English language teaching (ELT) materials to preserves and transmit our culture, value, identity, and language make it significant for socio-cultural sustainability. The materials developed by the National Council of Education and Research Training (NCERT) are far and wide running study materials in primary and secondary schools in India. India exhibits a massive variety of cultures, customs, languages, and religious beliefs. The selection and development of apt materials is, therefore, a matter of serious deliberation. The centrally developed material, despite numerous benefits, often lacks in representing different groups of students, especially the backward and marginalized ones. The contents, in most cases, are representative of the mainstream. Therefore, the study suggests teachers developed supplementary materials to which learners from all the groups can relate. The researcher has taken the context of Jharkhand and illustrates self-developed supplementary materials prepared using contents from learners’ social and cultural backgrounds. The article offers various suggestions on how to develop such materials that could bring socio-cultural equity in the classroom, making a significant contribution to social sustainability.

Materiały dydaktyczne są głównym źródłem informacji w klasie językowej. Potencjał materiałów do nauczania języka angielskiego (ELT) w ochronie i przekazywaniu naszej kultury, wartości, tożsamości i języka sprawia, że są one istotne z perspektywy zrównoważonego rozwoju społeczno-kulturowego. Materiały opracowane przez National Council of Education and Research Training (NCERT) są szeroko stosowanymi materiałami do nauki w szkołach podstawowych i średnich w Indiach. Indie wykazują ogromną różnorodność kultur, zwyczajów, języków i przekonań religijnych. Wybór i opracowanie odpowiednich materiałów jest zatem kwestią poważnej refleksji. W materiale opracowanym centralnie, mimo licznych korzyści, często brakuje reprezentacji różnych grup uczniów, zwłaszcza tych zacofanych i marginalizowanych. Treści w większości przypadków są reprezentatywne dla głównego nurtu. W związku warto zasugerować nauczycielom opracowanie materiałów uzupełniających, do których mogą odnieść się uczniowie ze wszystkich grup. W artykle przyjęto perspektywę Jharkhanda i przedstawiono własne materiały uzupełniające wykorzystujące treści pochodzące ze środowisk społecznych i kulturowych uczniów. Artykuł zawiera konretne sugestie dotyczące opracowywania takich materiałów, które mogłyby zapewnić równość społeczno-kulturową w klasie, wnosząc znaczący wkład w zrównoważony rozwój społeczny.