Comparison of techniques which use the DST flow period data for evaluation of reservoir parameters

W artykule przedstawiono porównanie metod wykorzystujących dane pomiarowe okresu przypływu do rurowego próbnika złoża (rpz) do obliczenia przepuszczalności i współczynnika skin efektu. Zestawiono wyniki uzyskane przy zastosowaniu „klasycznej” metody wpasowania krzywych pomiarowych do krzywych teoretycznych oraz wyniki metody podanej w pracy Szpunara (2001). Wykazano, że wyniki obydwu metod nie różnią się w sposób istotny. Omówiono zalety i niedogodności każdej z nich. Metoda opisana przez Szpunara (2001) i rozwinięta przez Szpunara i Budaka (2012) może być zastosowana do interpretacji zachowania ciśnienia dennego lub przebiegu podnoszenia się lustra wody w otworach odwierconych w warstwach węgli oraz studniach wierconych, w których nie ma produkcji samoczynnej, co wymaga wywołania zaburzenia ciśnienia w odwiercie przez wlanie do niego lub odpompowanie z niego porcji cieczy. Poza obliczeniem przepuszczalności i współczynnika skin efektu metoda przedstawiona przez Szpunara (2001) umożliwia określenie przepuszczalności strefy przyodwiertowej oraz głębokości uszkodzenia/poprawy przepuszczalności w strefie przyodwiertowej, pod warunkiem że opory przepływu w przewodzie rurowego próbnika złoża (rpz) są pomijalnie małe. „Klasyczna” metoda określania przepuszczalności przez wpasowanie krzywej pomiarowej do krzywych teoretycznych nie stwarza takich możliwości. Ponadto, zdaniem autorów, „klasyczna” metoda wpasowania krzywych (pomimo jej teoretycznej poprawności) daje wyniki niepewne z uwagi na trudności w dopasowaniu pomierzonej krzywej zależności ciśnienia od czasu do właściwej krzywej teoretycznej, których kształt jest bardzo podobny. Podsumowując, należy stwierdzić, że istnieje akceptowalna zgodność między przepuszczalnością obliczoną przy użyciu każdej z omawianych metod. Nie należy jednak oczekiwać, że przepuszczalność obliczona każdą z tych metod będzie identyczna.