Neurodydaktyczne metody nauczania

Artykuł poświęcony jest niezwykle popularnej w ostatnim czasie tematyce neurodydaktycznych metod nauczania. Już Wincenty Okoń w swoim pierwszym wydaniu podręcznika „Dydaktyk ogólna” (1962) zwracał uwagę na fakt, że uczeń wtedy przyswaja najwięcej wiedzy, gdy jest aktywny. Dziś wiele osób odkrywa to stwierdzenie na nowo, obudowując się określeniem neurodydaktyki i wskazując na jej liczne przykłady, m.in. mnemotechniki, drzewka decyzyjne, mapy myśli i inne. Te i inne metody nauczania z obszaru neurodyaktyki mają na celu jedno – spowodować pełne zaangażowanie ucznia poprzez uruchomienie do działania jego mózgu. I temu właśnie poświęcone są poniższe rozważania.

The article is devoted to the recently extremely popular subject of neurodidactic teaching methods. Wincenty Okoń in his first edition of the textbook General Teaching (1962) already pointed out that the student then absorbs the most knowledge when active. Today, many people rediscover this statement, encapsulating themselves in the term neurodidactics and pointing to its numerous examples, including mnemotechnics, decision trees, mind maps and more. These and other methods of teaching in the area of neurodyactics are aimed at one thing - to cause the full involvement of the student by activating his brain. And this is what the following considerations are devoted to.