Wykorzystanie quasi-państw w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej

Celem niniejszego artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jakim celu Rosja wykorzystuje quasi-państwa w swojej polityce zagranicznej. W teorii polityki zagranicznej państwa dążą do realizacji czterech podstawowych celów: 1. wzrostu bezpieczeństwa państwa, 2. wzrostu prestiżu i pozycji międzynarodowej, 3. wzrostu siły państwa, 4. optymalizacji reguł funkcjonowania środowiska międzynarodowego. Rosja pomaga przetrwać quasi-państwom takim, jak: Abchazja, Osetia Południowa, Naddniestrze i (za pośrednictwem Armenii) Górskiego Karabachu, gdyż dzięki nim kontroluje strefę swoich wpływów w regionie b. ZSRR. Od 2014 r. w Doniecku i Ługańsku na Ukrainie budowane są nowe quasi-państwa, co potwierdza tezę o efektywności tego instrumentu w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.

The aim of this article is to address the question: how is Russia using the quasi-states in its Foreign Policy? Generally, country’s foreign policy is focused to achieve four main  goals 1) to increase its security; 2) to increase its international position and prestige; 3) to enhance its strength; and 4) to optimize the rules in the international environment. Russia helps to survive such quasi-states as Abkhazia, South Ossetia, Transnistria and (through Armenia) also the Nagorno-Karabakh because thanks to them Russia controls its sphere of influence in the post-Soviet area. Since 2014 in Donetsk and Lugansk (Ukraine) Russia is creating another quasi-states, what confirms the effectiveness of the quasi-states as an instrument in the Russia’s foreign policy.