Ukraina w polityce zagranicznej Polski w dobie drugiego rządu zjednoczonej prawicy pod egidą Prawa i Sprawiedliwości (2015-2018)

Dotychczasowy model relacji polsko-ukraińskich dobiega końca, a nowy znajduje się w fazie in statu nascendi. Zasadnicza sprzeczność podstawowych interesów Kijowa i Warszawy spro-wadza się do tego, że podczas gdy Ukraina szuka sposobów na integrację i potrzebuje silnej Europy oraz ipso facto wzmocnienia wspólnoty europejskiej, Polska pod rządami koalicji skupionej wokół PiS kroczy coraz śmielej w stronę eurosceptycyzmu i podważania spójności Unii Europejskiej, chociaż wahadło europejskiej polityki po wyborach w Austrii, Holandii, a zwłaszcza we Francji w 2017 r. ponownie wychyla się w stronę centrum. Dzisiejsza Polska, odwracając się plecami od europejskiego twardego jądra, a zatem od Niemiec i Francji, przestaje być także atrakcyjnym partnerem dla Ukrainy, która z kolei widząc słabnącą pozycję Polski, zacieśnia związki z Berlinem.

The current model of Polish-Ukrainian relations is drawing to an end, while the new one is in the statu nascendi stage. The fundamental contradiction between the basic interests of Kiev and Warsaw consists in the fact that while Ukraine is seeking ways of integrating with the EU and needs a strong Europe as well as ipso facto strengthening the European community, Poland under the rule of the PiS-led coalition is heading towards Euro-skepticism and undermining cohesion of the European Union, even though after elections in Austria, the Netherlands and France in 2017 in particular, pendulum of the European policy is leaning towards the centre again. The present-day Poland, by turning its back on the European hard core, i.e. Germany and France, ceases to be an attractive partner for Ukraine, which in its turn is strengthening ties with Berlin due to Poland’s faltering position.