Wydarzenia czasów ostatecznych w hymnicznych prorocstwach eschatologicznych Księgi Daniela (Dn 12,1-3) i Testamentu Mojżesza (TestMojż 10,1-10)

W żydowskich pismach apokaliptycznych z okresu Drugiej Świątyni (III w. przed Chr. – początek II w. po Chr.) – a później także w apokalipsach chrześcijańskich – wydarzenia czasów eschatologicznych są przedstawiane jako ciąg kolejno następujących po sobie zdarzeń. Ostateczne wybawienie ludzi sprawiedliwych i wiernych Bogu oraz ustanowienie doskonałej i wiecznej rzeczywistości (tj. królestwa Bożego) będzie poprzedzone okresem ucisku i uaktywnieniem się sił zła, które zostaną pokonane i unicestwione dzięki zwycięskiej interwencji Boga. Treścią niniejszego artykułu jest analiza egzegetyczna dwóch hymnicznych proroctw eschatologicznych, które znajdują się w biblijnej Księdze Daniela (12,1–3) oraz w apokryficznym Testamencie Mojżesza (10,1–10). Obydwa hymny pochodzą z połowy II wieku przed Chr., a więc z czasów kryzysu wywołanego prześladowaniami Żydów wszczętymi przez Antiocha Epifanesa. Obydwa powstały w tym samym środowisku, mianowicie w kręgach mądrościowych o proweniencji kapłańskiej, które skupiało się przede wszystkim na zachowaniu wierności Bogu, czystości i wspólnoty ze światem niebiańskim.

In the Jewish apocalyptic writings of the Second Temple Period (from 3rd cen- tury BC till 2nd century AD) – and in the latter Christian apocalypses – events of the eschatological times are presented as a sequence of the consecutive events. The ultimate salvation of the righteous and the faithful to God and the establishment of the perfect and everlasting reality (i.e. the kingdom of God) will be preceded by a period of great oppression and the activity of evil powers that would finally be defeated and annihilated by the victorious Divine intervention. This article contains the exegetical analysis of two hymnic eschatological prophecies that are found in the biblical Book of Daniel (12:1–3) and in the apocryphal Testament of Moses (10:1–10). Both hymns date back to the mid-second century BC, that is from the time of crisis which was caused by Antiochus IV Epiphanes’ persecutions of Jews. Both writings were composed in the same social milieu, namely, in the sapiential circles of the priestly origins that focused mostly on being faithful to God, on preserving the purity, and on remaining united with the community of the spiritual world of heaven.