Specyfika sprawnościowego rozumienia intelektualizacji w kulturotwórczym działaniu człowieka

Propozycja określenia kultury jako „intelektualizacji natury” stanowi punkt wyjścia do badań nad sposobem rozumienia intelektualizacji. W artykule wskazano, że podstawą dla zachodzenia procesu intelektualizacji są sprawności intelektualne. Intelektualizacja jako sposób realizowania się sprawności intelektualnych jest w pierwszym rzędzie doskonaleniem człowieka w jego osobowych potencjalnościach. Dlatego funkcjonowanie sprawności intelektualnych przybiera w procesie intelektualizacji formę odpowiedniego pokierowania intelektu (recta ratio) przez odkrywany w przedmiocie poznawanym układ relacji. Wyróżniane w tym kontekście działy kultury są obszarami osobowego doskonalenia się człowieka, a w dalszej konsekwencji przyczyną powstawania różnorodnych faktów kulturowych.

The suggestion to define culture as “intellectualization of nature” is the starting point for research into the way of understanding an intellectualization. The article indicates that the basis for the process of intellectualisation are intellectual virtues. Intellectualisation as a way of realizing intellectual abilities is first and foremost the improvement of human beings in their personal potentialities. Therefore, the efficiency of intellectual skills in the process of intellectualization takes the form of appropriate directing of the intellect (recta ratio) by the relationship system discovered in the studied subject. The fields of culture (culture domains) highlighted in this context are areas for the personal improvement of man, and, consequently, the cause of various cultural facts.