Can I Say “Bububu”? Discourse Context and Meaning Construction

Czy mogę powiedzieć “Bububu”? Kontekst dyskursu a konstrukcja znaczenia Artykuł analizuje sposób, w jaki kontekst dyskursu oraz cele dialogu wpływają na interpretację. Kontekst dyskursu można określić jako labirynt znaczeń leksykalnych otoczonych splotem informacji kontekstowych (infonów) (cf. Wittgenstein 1958/1986, 8). Niniejsze studium ma na celu „rozplecenie” tych infonów, czemu w praktyce służy dynamiczny model semantyczny ÂeALIS (Alberti and Kleiber 2014). Przeprowadzając wywiad z osobą po operacji chirurgicznej, byłyśmy zainteresowane sposobem, w jaki pacjentka operuje informacjami w rozmowach z lekarzami. Punktem wyjścia dla naszej analizy jest założenie, że wystąpienie problemu pociąga za sobą wyznaczenie celów nakierowanych na jego rozwiązanie. Dyskurs rozpoczyna się wraz z wyznaczeniem celu, a kończy się, gdy cel jest osiągnięty. Dyskurs zazwyczaj składa się z segmentów. Spójność dyskursu zależy od wagi owych segmentów. W przypadku naszego wywiadu segmentami były (kolejne) dialogi składające się na jeden dyskurs, który pacjentka postrzegała jako koherentny. Według wyników naszych badań ÂeALIS pozwala na wyszczególnienie informacji odnoszących się do stanów umysłowych (przekonania, pragnienia, intencje) odpowiedzialnych za spójność dyskursu. Odkryłyśmy, że dyskurs wejdzie w nowy etap dopiero w momencie, gdy — po zakończeniu jednego dialogu — nastąpi zmiana w stanie umysłowym agenta. Ów stan umysłowy jest również zależny od infonów obecnych w kontekście dyskursu, ale niestanowiących części dialogu. Nasza analiza ma na celu pokazanie sposobu, w jaki ReALIS udostępnia zasoby pragmatyczne uczestnikom dyskursu.

This paper investigates how discourse context and dialogue goals within a discourse influence interpretation. Discourse context can be seen as a maze of lexical meanings surrounded by multitude of contextual information (infons) (cf. Wittgenstein 1958/1986, 8). This analysis tries to unweave these infons as it is a practical application of the dynamic semantic model of ÂeALIS (Alberti and Kleiber 2014). Making an interview with a patient who had surgery before, we were interested in her information management during her dialogues with her doctors. The starting point of our analysis was that when a problem occurs, we set goals to solve it. A discourse starts when the goal is set, and stops when it is fulfilled. A discourse usually has segments. Discourse coherence depends on whether these segments are relevant or not. In our interview the segments were (consecutive) dialogues forming one coherent discourse for the interviewee. Our results indicate that ÂeALIS is capable of capturing the pieces of information concerning the interlocutors’ mental states (beliefs, desires, intentions) along which coherence is created in a discourse process. We found that in a discourse, a new discourse step would follow only when—as closing one dialogue —the discourse agent’s mental state has changed. This mental state is also influenced by infons that are present in the discourse context, but are not parts of the dialogues. With this type of analysis we aim to show a line through which pragmatics can be accessible from a ReALIStic point of view.