Dziecko obcojęzyczne w polskim przedszkolu, czyli o (nie)ograniczeniach w edukacji

Od kilku lat widać w Polsce rosnącą liczbę cudzoziemców. Co ciekawe, do naszego kraju przybywają już nie tylko pracownicy sezonowi, ale jak wynika z badań Eurostatu, osoby decydujące się na stały pobyt, kupujące mieszkania, zakładające rodziny. W kontekście globalizacji kultury warto zatem zastanowić się nad stanem polskiej edukacji, ze szczególnym uwzględnieniem edukacji przedszkolnej. Co państwo może zaoferować dzieciom uczącym się języka polskiego jako obcego/drugiego? Jak w tej nowej sytuacji edukacyjnej odnajdują się nauczyciele? Kim tak naprawdę staje się osoba pracująca w przedszkolu: nauczycielem, mentorem, strażnikiem tożsamości, logopedą, psychologiem czy po prostu towarzyszem? Praca koncentruje się wokół problemów zgłaszanych przez nauczycieli w następstwie kontaktu z uczniem imigracyjnym w przedszkolu. Przedstawione studia przypadków staną się asumptem do pytania o potrzebę zmian w obliczu wyzwań ponowoczesnej Europy.

For several years, a growing number of foreigners have been seen in Poland. Interestingly, not only seasonal workers come to Poland, but according to Eurostat research, these are people who decide to stay permanently, buy apartments, start families. In the context of the globalization of culture, it is worth considering the state of Polish education, with a particular emphasis on the pre-school education. What can the state offer to children who learning Polish as a foreign/second? How do teachers find themselves in this new educational situation? Who is really a person working in a kindergarten: a teacher, a mentor, a guardian of identity, a speech therapist, a psychologist or just a companion? The work focuses on problems reported by kindergarten teachers as a result of contact with an immigrant student in kindergarten. The presented case studies will become an answer to the question about need for change in postmodern Europe.