The Recuperation of Sacrifice

Ofiarniczy wymiar Mszy świętej mógłby być lepiej zrozumiany, jeśli na nowo przywrócilibyśmy pojęcie „ofiary”. Powszechne, świeckie rozumienie ofiary ujmuje ją w kategoriach straty, smutku i rezygnacji z czegoś, podczas gdy biblijne, teologiczne rozumienie widziane jest w kategoriach daru, radości i dawania Bogu. Dlatego w artykule poddano analizie ofiarę w trzech kontekstach, w których się ona dokunuje: niewinności, grzechu i Osoby Chrystusa. Pierwszy z nich to kosmiczna liturgia homo adorans, sprawowana w stanie pierwotnej sprawiedliwości. Drugi to skażona po grzechu forma ofiary oczekującej na odkupienie. Trzecia to ofiara krzyża, w której łaska udoskonala naturę, a pierwotne znaczenie ofiary zostaje przywrócone. Ofiarny Chrystus – kapłan i ofiara – oddaje się członkom swojego mistycznego ciała, aby formować ich do prawdziwej ofiary.

We could better understand the sacrifice of the mass if we could recuperate the word “sacrifice.” The common, secular understanding of sacrifice speaks in terms of loss, sadness, and giving something up, whereas the biblical, theological understanding speaks in terms of gift, joy, and giving to God. This article therefore considers sacrifice in the three environments in which it occurs: innocence, sin, and Christ. The first is the cosmic liturgy of homo adorans, done in the state of original justice. The second recognizes a corrupted form of sacrifice, waiting redemption. The third is the sacrifice of the cross wherein grace perfects nature, and sacrifice is recuperated. The sacrificial Christ – priest and victim – gives himself to members of his mystical body to train them in true sacrifice.