Ubezpieczenia społeczne pracowników miejskich Zarządu miasta Lublina w latach 1918-1939

Na ziemiach polskich po odzyskaniu niepodległości istniały różne systemy prawne odziedziczone po zaborcach. Odmienny stan prawny obowiązywał także w dziedzinie ubezpieczeń społecznych. Stworzenie jednolitego systemu ubezpieczeń społecznych w odradzającym się państwie było bardzo trudnym zadaniem. Należało bowiem nie tylko ujednolicić ustawodawstwo pozaborcze, ale przede wszystkim dostosować je do warunków społeczno-politycznych niepodległego kraju. Ujednolicenie zasad ubezpieczeń społecznych nastąpiło za sprawą wejścia w życie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym, zwanej powszechnie „ustawą scaleniową”. Analiza zasad ubezpieczania pracowników samorządowych międzywojennego Lublina pokazuje, że mimo uchwalenia jednolitych norm prawnych w zakresie ubezpieczeń społecznych, samorządy terytorialne, a właściwie organy samorządowe, na mocy obowiązujących przepisów miały prawo samookreślania warunków uzyskiwania świadczeń pomocy lekarskiej oraz zabezpieczenia emerytalnego w drodze wydawanych statutów wewnętrznych, co prowadziło do swoistego rodzaju partykularyzmu prawnego systemu ubezpieczeń pracowniczych.

After Poland regained independence, it operated within various legal systems inherited from the partitioning states. A different legal status was also in force in the field of social security. Establishing a unified social security system in a recovering state was a very difficult task. It was necessary not only to standardize post-partition legislation, but above all, to adapt it to the socio-political conditions of an independent country. The unification of social security rules took place due to the entry into force of the Act on social insurance of 28 March 1933, commonly referred to as “the merger act”. The analysis of the principles of insuring municipal employees of the interwar Lublin reveals that, despite the adoption of uniform legal standards in the field of social security, local governments, or rather local government bodies, had the right under the applicable provisions to self-determine the conditions for obtaining medical assistance and retirement insurance by issuing internal statutes, which led to a kind of particularism of the legal employee insurance system.