Karol Wojtyła a nowoczesność

Artykuł unaocznia związki twórczości Karola Wojtyły i Jana Pawła II z dziedzictwem myśli i sztuki modernistycznej. Jako wyznaczniki tego związku przyjęto: uprzywilejowanie języka sztuki, możliwość jej kontrmoralności oraz etykę autentyczności. Owe związki zostały ukazane tak, by podjąć polemikę z dobrze ugruntowanym w literaturze przedmiotu przekonaniem, że twórczość Wojtyły pozostała niezależna od wpływów nowoczesnej estetyki. W artykule wzięto pod uwagę nie tylko twórczość literacką, ale również pisma filozoficzne i teologiczne Karola Wojtyły/Jana Pawła II, szczególnie Osobę i czyn oraz List do artystów. Ważnym kontekstem rozważań są: wywiedziona z myśli Kanta kontrmoralność sztuki oraz Charlesa Taylora etyka autentyczności.

This article shows the relationship between the works of Karol Wojtyła / John Paul II and the heritage of modernist thought and art. The signs of such a relationship are the privileging of the language of art, the possibility of the counter-morality of art, and the ethics of authenticity. These relationships have been selected so as to refute the statement that the works of Karol Wojtyła were independent of the influences of modern aesthetics. Not only have the literary works of Karol Wojtyła / John Paul II been taken into consideration in this article, but also his philosophical and theological works, especially Person and Act and Letter to Artists. The conception of the counter-morality of art, as derived from Kant’s works, and Charles Taylor’s concept of the ethics of authenticity are the framework for this deliberation.