Poezja polska po roku 2000: diagnozy, problemy, interpretacje

Na tom składają się szkice zgrupowane w trzech działach: „Diagnozy”, „Problemy” oraz „Interpretacje”, przy czym od razu należy podkreślić, że nie są to działy wobec siebie rozłączne, gdyż wspólne pole tworzy tu analiza przywoływanych w nich utworów poetyckich. Wszystkie składające się na książkę szkice spełniają wymogi rzetelnych opracowań naukowych, sam zbiór zaś stanowi istotny przyczynek do rozpoznań poświęconych dynamice ruchu poetyckiego w ostatnich latach. Zredagowany przez Tomasza Dalasińskiego, Aleksandrę Szwagrzyk i Pawła Tańskiego tom zbiorowy umożliwia czytelnikowi zainteresowanemu polską poezją najnowszą zorientowanie się w jej głównych nurtach. Wielu autorów wykracza poza obszar poezji, poddając analizie zjawiska ogólnoliterackie i te związane z przemianami w kulturze ponowoczesnej, dzięki czemu tom stanowi interesującą próbę ujęcia różnych tendencji w poezji najnowszej. Nie ulega dla mnie wątpliwości, że szczególną wartością książki jest jej balans między dyskursem historycznoliterackim a krytycznoliterackim; trudno wyobrazić sobie, by głos na temat literatury najnowszej pozbawiony był owego wewnętrznego dynamizmu, brzmiącego autentycznie i przekonująco.