Bezsensowne troski

Artykuł stanowi interpretację początkowych tercyn XI pieśni Raju z Boskiej komedii Dantego. Odautorska refleksja, niezwiązana bezpośrednio z akcją poematu, jest analizowana jako znajdująca się w określonym kontekście – sfery Słońca, miejsca pobytu zbawionych obdarzonych wybitnym umysłem – a następnie jako samodzielny utwór, choć narzędziem interpretacji będzie przede wszystkim konfrontacja z innymi miejscami poematu. Stawiany przez Dantego, dziś nadal aktualny problem, to poszukiwanie przez ludzi uproszczonych dróg do szczęścia i spełnienia.

L’articolo è interpretazione delle iniziali terzine del canto XI del Paradiso della Divina commedia di Dante. La riflessione d’autore, non collegata direttamente alla vicenda del poema, viene analizzata nel suo contesto particolare – la sfera del Sole, il luogo della permanenza dei salvati dotati di menti eccellenti – e in seguito, come una composizione a sé stante, anche se lo strumento dell’interpretazione sarà innanzittutto confronto con le altre parti del poema. Il problema posto da Dante, sempre valido anche oggi, è quello della ricerca da parte degli uomini delle vie-scorciatoie alla felicità e al compimento.

The article is an interpretation of the first stanzas of the XI canto of Paradise in the Divine Commedy of Dante. The authorial reflexion, which is not connected directly to the events in the poem, is been analysed in its particular context  – the sphere of the Sun, a  place of stay of the saved endowed with distinct minds  – and subsequently, as an independent composition, even if the instrument of the interpretation will be first of all a  confrontation with other fragments of the poem. The problem posed by Dante, still valid nowadays, is that of searching simplified roads to happiness and fulfillment.