Nabycie niepełnosprawności wzroku w późnej dorosłości a jakość życia

Częstość występowania niepełnosprawności wzroku w populacji osób powyżej 65 roku życia wykazuje zdecydowaną tendencję rosnącą. Utrata wzroku w późnej dorosłości może prowadzić do znacznego spadku sprawności funkcjonalnej, generując szereg problemów w zakresie czynności dnia codziennego i zwiększając potrzebę opieki w miejscu zamieszkania lub w placówce opiekuńczej. Celem artykułu jest prezentacja wyników wybranych badań naukowych dotyczących wpływu częściowej lub całkowitej utraty wzroku na jakość życia osób starszych. Negatywny wpływ nabytej niepełnosprawności wzrokowej w okresie późnej dorosłości na jakość życia seniorów został dość jednoznacznie udokumentowany w licznych badaniach naukowych, jednak mechanizmy leżące u podstaw niekorzystnych oddziaływań wciąż pozostają słabo rozpoznane.

The prevalence rate of visual impairment in the population of persons above the age of 65 is significantly increasing. Vision loss in late adulthood can result in substantial functional deterioration which generates a number of problems in performing activities of daily living and increases the demand for care services in the place of residence or in an institution. The goal of the article is to present the results of research on the effects of partial or total vision loss on the quality of life of elderly persons. The negative effect of acquired vision loss on the quality of life of seniors has been sufficiently evidenced by numerous research studies. However, the  mechanisms generating those adverse effects have not been clearly identified.