Motywy egzystencjalne w twórczości filmowej Ingmara Bergmana

Celem artykułu jest ukazanie egzystencjalnych motywów twórczości filmowej Ingmara Bergmana, jednego z najwybitniejszych reżyserów europejskich. Podkreślamy, że podejmowana przez niego problematyka ogniskuje się wokół takich zagadnień, jak samotność, niepokój, niepewność i przemijalność ludzkiego losu, śmierć, relacja człowieka do Boga czy poszukiwanie sensu życia. W pracy odwołujemy się zarówno do wybranych dzieł filmowych Bergmana (zwłaszcza do Siódmej pieczęci i tzw. „trylogii pionowej”), jak i do rozpoznań filozofów egzystencjalnych. Egzystencjalna interpretacja filmów Bergmana, jak się zdaje, pozwala uznać szwedzkiego reżysera za czołowego twórcę egzystencjalnego, akcentując uniwersalny, ponadczasowy charakter jego obrazów.

The aim of the article is to show the existential themes of filmmaking by Ingmar Bergman, one of the greatest European directors. The paper emphasizes that the matters undertaken by Bergman focus on such issues as loneliness, anxiety, uncertainty and transience of human fate, death, man’s relationship with God and the searching for meaning of life. On the one hand, the paper refers to Bergman’s poetics (especially from The Seventh Seal and the “religious trilogy”). On the other hand, it discusses the recognition of existential philosophers. Existential interpretation of Bergman’s films allows to consider the director as the leading existential artist and emphasizes a universal, timeless character of his films.